Przekład z roku 1570 
Jn 19
Rozdział 19.
1. Tedy przeto wziął Piłat Jezusá, i ubiczował.
2. A drabi uplotszy wieniec z ciernia włożyli ná jego głowę, i w płaszcz szárłatowy oblekli go.
3. I przychodzili k niemu i mówili bądz pozdrowion krolu żydowski. I dawáli mu policzki.
4. Tedy zásie wyszedł Piłat ná dwor, i mowi im: Oto go wam wiode ná dwor, abyście poználi że w nim ni jednej winy nie nájduie.
5. Przeto wyszedł ná dwor Jezus, nosząc cierniowy wieniec i szárłatowy płaszcz i mówi im: Owo człowiek.
6. Ale gdy go ujrzeli arcyofiárownicy i służebnicy krzyknęli, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj: Mówi im i Piłat: Weźmijcie go wy, i ukrzyżujcie bo ja nie nájduję w nim winy.
7. Odpowiedzieli ma żydowie: my zakon mamy, i wedle zakonu nászego winien umrzeć, że siebie samego synem Bożym uczynił.
8. Gdy przeto usłyszał Piłat to słow,o więcej się ulekł.
9. I zásię wszedł do ratuszá, i mówi Jezusowi: Skąd ty jesteś? A Jezus odpowiedzi nie dał jemu.
10. Mowi przeto jemu Piłat: mnie nie mowisz Nie wiesz że mam władzą ukrzyżowáć cię, i władzą mam puscić cię.
11. Odpwiedział Jezus: Nie miałbyś władze ni jednej przeciw mnie, jeśliby nie byłá tobie daná z gory: dla tego kto mię wydał tobie więtszy grzech ma.
12. Odtąd szukał Piłat puścić go. A żydowie krzyczeli, mowiąc: Jeśli tego puścisz nie jesteś przyjaciel Cesárski. Wszelki krolem się czyniący, przeciwia sie Cesárzowi.
13. Przeto Piłat usłyszawszy to słowo wywiodł ná dwor Jezusá, i siadł ná sadowym stolcu, ná miejscu które zową litostrat, á po Ebrejsku Gábbáthá.
14. Było záś gotowánie paschy, á godziná jákoby szosta, i mowi żydom: oto Krol wász.
15. Oni záś krzyknęli weźmi, weźmi, ukrzyżuj go. Mówi im Piłat: krolá waszego ukrzyżuje? Odpowiedzieli árcyofiárownicy: Nie mamy Krolá jedno Cesárzá.
16. Przeto tedy wydał go im, áby ukrzyżowan był tedy wzięli Jezusá i odwiedli.
17. A niosąc krzyż swoj wyszedł ná miejsce rzeczone trupich głow, ktore zową po Ebrájsku Golgotá.
18. Gdzie go ukrzyżowáli, a z nim inych dwu, stąd i zowąd, á w pośrodku Jezusá.
19. I nápisał tytuł Piłat, i położył nád krzyżem: á było nápisano: JEZUS NAZAREJSKI KROL ŻYDOWSKI.
20. Ten przeto tytuł mnodzy czytáli (z) żydow, że blisko miástá było miejsce, gdzie ukrzyżowan był Jezus. A było nápisano (po) Ebrajski (po) Grecku (i po) rzymsku.
21. Mowili przeto Piłatowi árcyofiárownicy żydowscy: Nie pisz Król żydowski, ále że on rzekł: Król jestem żydowski.
22. Odpowiedział Piłat: Co nápisałem, nápisałem.
23. Tedy drabi gdy ukrzyżowáli Jezusá wzięli odzienie jego, i uczynili czterzy części, káżdemu drabowi część, i suknię. Byłá záś suknia nieszytá, z wierzchu tkána wszytká.
24. Rzekli przeto k sobie, Nie rozdzierajmy jej ále puśćmy los o nię czyjá będzie, áby się pismo spełniło mowiące: podzielili sobie odzienia moje, á o suknią moję miotáli los: A przeto drabi ták uczynili.
25. A stali u krzyżá Jezosowego mátká jego i siostrá matki jego, Máryja Kleopy, i Máryja Mágdálená.
26. Tedy Jezus ujrzawszy mátkę i uczniá stojącego ktorego miłował, mowi mátce swej: Niewiásto oto syn twoj.
27. Potym mowi uczniowi: Kto mátká twojá. A od onej godziny wziął ją uczeń do swoich:
28. Zátym wiedząc Jezus że się już wszytko dokonáło, áby się skończyło pismo mowi: prágnę.
29. A naczynie stało octu pełne, Oni przeto nápełniwszy gębkę octu, i obłożywszy hizopem przyłożyli do ust jego.
30. Gdy przeto przyjął ocet Jezus, rzekł: Dokonáło się: A skłoniwszy głowę podał duchá.
31. Przeto żydowie ponieważ gotowánie było áby nie zostáły ná krzyżu ciáłá w sobotę, bo było wielki dzień onego sábátu, prosili Piłatá áby połamano ich goleni i (żeby ich) z jęto.
32. Przyszli przeto drabi, á pierwszemu tedy przebili goleni, i drugiemu z nim ukrzyżowánemu:
33. A przyszedszy do Jezusá, jáko go ujrzeli już zmárłego, nie przebili jego goleni,
34. Ale jeden z drabow kopiją jego bok przebodł, i wnet wyszłá krew i wodá.
35. A kto widział świadczył, á prawdziwe jest je(go) świádectwo, i on wie że prawdę mowi, ábyście i wy wierzyli.
36. Aby się to pismo spełniło: Kości nie skruszycie z niego.
37. I zásię drugie pismo mowi: Ujrzą w ktorego bodli.
38. A potym prosił Piłatá Jozef z Arimátei, będąc uczniem Jezusowym, lecz potájemny przebojaźń żydowską, áby z jął ciáło Jezusowe, i pozwolił Piłat: Przyszedł przeto i z jął ciáło Jezusowe.
39. Przyszedł záś i Nikodem, co był przyszedł do Jezusá nocą pierwej, niosąc zmieszánie mirry i áloesy, jákoby funtow sto.
40. Wzięli tedy ciáło Jezusowo, i związáli je prześcierádły z ziołmi, jáko obyczaj jest żydow pogrzebáć.
41. A był ná miejscu, gdzie go ukrzyżowano, ogrod: á w ogrodzie grob nowy, w ktorym jeszcze nikt nie był położon.
42. Tám przeto dla gotowánia zydowskiego, iż blisko był grob, położyli Jezusá.
