Przekład z roku 1561 
Jn 19
Cap(itulum): 19. Od Biczowánia, áż do z krzyżá zdjęcia męki Páńskiej historyja.
1. Tedy Piłath wziąwszy Jezusá ubiczował go.
2. A żołnierze uplotszy koronę z ciernia, włożyli ná głowę jego i odziali go w szátę Páwłoczáną.
3. Potym przystępowáli k niemu, i mowili: Bądź pozdrowion Krolu Żydowski: i wycináli mu policzki.
4. Wyszedł potym zaś Piłath z Ratuszá, i rzekł im: Oto go wam wywodzę ná dwor, abyście wiedzieli, żeć w nim żadnej przyczyny nie nájduję.
5. Wyszedł tedy Jezus ná dwor, niosąc koronę cierniową, i Páwłoczáne odzienie. I rzekł im Piłat: Oto człowiek.
6. A gdy go ujźrzeli Biskupowie i służebnicy, krzyczeli, mowiąc, Ukrzyżuj, ukrzyżuj go. Rzekł im Piłath: Weźcie go wy, ukrzyżujcież: bo ja w nim nie nájduję przyczyny.
7. Odpowiedzieli mu Żydowie: My mamy zákon, á według zákonu ma umrzeć: Bo sie syne(m) Bożym czynił.
8. Gdy usłyszał Piłath te słowá, tym sie więcej zlękł.
9. Tedy wszedł záś ná Ratusz, i rzekł do Jezusá: Skądżeś ty? Ale Jezus nie dał mu (ná to) odpowiedzi.
10. Rzekł mu tedy Piłath: Nie mowisz do mnie? nie wiesz że mam moc ciebie ukrzyżowáć, i mam moc wypuścić cię?
11. Odpowiedział Jezus: Nie miałby mocy przeciwko mnie żadnej, być nie było dano z wierzchu. I przetoż ten ktory mię tobie wydał, więtszy grzech ma.
12. I od tego czásu stárał sie Piłath aby go wypuścił. Ale Żydowie wołáli, mowiąc: Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjaciel Cesárski. Kożdy kto sie Krolem czyni, przeciwia sie Cesárzowi.
13. A Piłath potym gdy usłyszał te słowá, wywiodł ná dwor Jezusá, i usiadł ná stolcu sądowym, ná mieścu co ji zową Lithostratos, á po Żydowsku Gábbátá.
14. A było zgotowánie Wielkonocne jákoby o szostej godzinie: i rzekł do Żydow: Oto Krol wász.
15. A oni wołáli: Weź, weź, ukrzyżuj go. Rzekł im Piłath: Kroláć wászego ukrzyżuję? Odpowiedzieli Biskupi: Nie mamy Krolá, tylko Cesárzá.
16. Tákże tedy wydał go im, áby był ukrzyżowan. Wzięli tedy Jezusá, i wywiedli go.
17. A niosąc sobie krzyż, wyszedł ná ono mieśce, ktore zową łysą głową, á po Żydowsku Golgothá,
18. támże go ukrzyżowáli, á z nim innych dwu, i s_tąd i z_owąd, ále we śrzodku Jezusá.
19. Nápisał też i napis Piłat, i postáwił ná krzyżu. A było nápisano, Jezus Názáráński Krol Żydowski.
20. Ten napis czytało wiele Żydow: bo blisko miástá było mieśce, ná ktorym ukrzyżowano Jezusá. A było nápisano po Żydowsku, po Grecku, i po Łácinie.
21. Tedy Biskupowie Żydowscy mowili Piłathowi: Nie pisz Krol Żydowski: ále iż on powiedział: Jestem Krolem Żydowskim.
22. Odpowiedział Piłath: Com nápisał, tom nápisał.
23. Żołnierze lepak gdy go ukrzyżowáli, wzięli odzienie jego (i uczynili czterzy części, kożdemu żołnierzowi część) i suknią. A byłá suknia nie z_szyta, ále od wierzchu byłá wszystká utkána.
24. Mowili tedy jeden do drugiego: Nie rozrzynajmy jej, ále rzućmy o nię los, czyjá by byłá. Aby sie wypełniło pismo, ktore mowi: Rozdzielili miedzy sie odzienia moje: á o odzienie moje rzucáli los. A żołnierze tedy te rzeczy uczynili.
25. Stáli też wedle krzyżá Jezusowe(go), mátká je(go), i siostrá mátki je(go), Máryja Klophásowá, i Máryja Mágdálená.
26. A ták gdy ujźrzał Jezus mátkę, i zwolenniká stojącego ktorego miłował, rzekł do mátki swojej: Niewiásto, oto syn twoj.
27. Potym rzekł do zwolenniká: Oto mátká twojá. I od tejże godziny wziął ją zwolennik zá swoję.
28. Potym wiedząc Jezus, że sie już wszystko wykonáło, áby się skonáły pismá, rzekł: Prágnę.
29. Leżáło tedy tám naczynie pełne octu. Tákże oni (wziąwszy) gębkę nápojoną octem, obłożywszy ją Hizopem, przytulili do ust jego.
30. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Dokonało sie jest. I nákłoniwszy głowę, podał duchá.
31. Tedy Żydowie, iż był dzień Gotowánia, aby nie zostáły ná krzyżu ciáłá ná Sobbotę, bo był to dzień wielki Sobbotni, prosili Piłatá, áby były połámáne ich kości, á potym je zdjęto.
32. Tákże przyszli żołnierze, i połámáli w pierwszym kości, i onego drugie(go) ktory ukrzyżowan był z nim.
33. Ale gdy przyszli do Jezusá, jáko pobaczyli iż już umárł, nie łámáli w nim kości,
34. Ale jeden z żołnierzow otworzył włocznią bok jego, á nátychmiast wyszłá krew i wodá.
35. A ten co widział, świádectwo (o tym) dał: á prawdziwe jest świádectwo jego. I ten wie iż prawdziwe rzeczy powiáda: ábyście i wy wierzyli.
36. Abowiem te sie rzeczy stáły, żeby sie pismo wypełniło. Kości w nim nie złámiecie.
37. I záś drugie pismo powiáda: Ujźrzą kogo przebodli.
38. A potym, prosił Piłathá Jozeph z Arymáthyjej, przeto że też był zwolennikiem Jezusowym, ále potájemny, przeto że sie bał Żydow, áby zdjął ciáło Jezusowe. I dopuścił mu Piłat. Tákże przyszedł, i zdjął ciáło Jezusowe.
39. Przyszedł też i Nikodem, ktory był przyszedł do Jezusá w nocy pierwej, niosąc zmieszánie Mirrhy i Aloes, jákoby sto funtow.
40. Wzięli tedy ciáło Jezusowe, i uwinęli je w prześcierádłá, jáko jest obyczaj chowáć sie Żydom.
41. I był ná onym mieścu gdzie go ukrzyżowano ogrod, á w ogrodzie grob nowy, w ktorym jeszcze nikt nie leżał.
42. Tám tedy, dla dnia Gotowánia Żydowskiego, iż blisko był grob, włożyli Jezusá.
