Przekład z roku 1561 
Mt 19
Cap(itulum): 19. O rozwodzie z żoną náucza, kiedy á dla_czego ją opuścić może, o tych co sie dla Krolestwá niebieskiego rzezáli, ktokolwie dla krolestwá niebieskiego bogáctwá opuści, stokrotną zapłátę wezmie, i żywotá wiecznego nábędzie.
1. Stáło sie: gdy skończył Jezus tego kazánia á te mowy, wyszedł precz z Gálilejej, i przyszedł do gránic Judskich z onę stronę Jordaná,
2. á zá nim szły bárzo wielkie tłuszcze: á on je uzdráwiał.
3. Potym przyszli do niego Licemiernicy kusząc go, temi słowy: Godzi-li sie człowiekowi zá ktorą_kolwie przyczyną opuścić żonę swoję?
4. A on odpowiádajac ná to, rzekł im: Zażeście nie czytali, że ten ktory stworzył ludzie od początku, mężczyzną i niewiastą uczynił je? I rzekł:
5. I przetoż, opuści człowiek ojcá i mátkę, á będzie sie dzierżał mocnie żony swojej, á będą dwa w jednym ciele,
6. á ták że już nie są dwa, ále jedno ciáło Co tedy Bog złączył, człowiek tego niech nie rozłącza.
7. Rzekli oni k niemu: Czemuż tedy Mojżesz rozkazał dać jej list odpráwny, i opuścić ją?
8. Rzekł do nich: Żeć Mojżesz dla zátwárdzenia sercá waszego, dopuścił wam opuszczáć żony wásze: áleć z przodku jednąc nie było ták.
9. Ale ja wam powiádam, że ktożkolwiek opuści żonę swoję, chybá dla cudzołostwá, á inną pojmie, ten cudzołoży. I záś, kto by opuszczoną pojął, ten cudzołoży.
10. Rzekli mu zwolennicy jego: Ponieważ że táka spráwá jest mężowi z żoną, tedy sie lepiej nie żenić.
11. On im ná to odpowiedział Nie wszyscy mogą pojąć tego słowá, ále tylko ci ktorym to dano jest.
12. Są bowiem rzezáńcy, ktorzy sie ták z żywota mátczynego národzili. Są też drudzy ktore ludzie temi uczynili: i są rzezáńcy ktorzy sámi siebie otrzebili dla Krolestwá niebieskiego. Kto może to pojać niechaj pojmie.
13. Tedy przywiedziono do niego máłe dziatki áby ná nie rece kładł, á modlił sie. Ale zwolennicy fukáli ná nie.
14. Jezus lepak rzekł im: Dajcie pokoj dziatkom, á nie brońcie im do mnie przyść: Bo tákichci jest Krolestwo niebieskie.
15. A gdy kładł ná nie rece, szedł z_onąd precz.
16. A oto jeden przystąpiwszy sie, rzekł do niego: Mistrzu dobry, co dobrego mam czynić ábym otrzymał żywot wieczny?
17. On mu rzekł: czemu mię pytász o dobrym? Jedenci tylko jest dobry, Bog. A chceszli wniść do żywotá wiecznego, záchowywaj przykazánie.
18. Rzekł mu: ktore? A Jezus odpowiedział: Nie będziesz zábijał człowieká. Nie będziesz cudzołożył: Nie będziesz kradł: Nie będziesz fałszywego świádectwá mowił:
19. Cci ojca swego i mátkę swoję. Będziesz miłował bliźniego swego jáko siebie sámego.
20. Rzekł do niego młodzieniec: Wszystkiego tego przystrzegałem z młodości mojej: czego mi jeszcze nie dostawa?
21. Rzekł mu Jezus: Jeśli chcesz być doskonáłym, idź przedajże wszystko co masz, i rozdaj ubogim, á będziesz miał skarb w niebie, i przyjdź zaś á podź zá mną.
22. Gdy to słowo młodzieniec usłyszał, odszedł smutny: bo był ten ktory miał wiele májętności.
23. Potym Jezus rzekł zwolennikom swoim: Záprawdę powiádam wam, że bogáty człowiek z trudnością wnidzie do Krolestwá niebieskiego.
24. I jeszcze wam to powiáda(m), że łatwiej ma przejść Wielbłąd przez ucho u igły, niżli bogátemu wniść do Krolestwá niebieskiego.
25. Słysząc te rzeczy zwolennicy, dziwili sie temu bárzo, mowiąc: ktoż tedy może być zbáwionym?
26. Pojźrzawszy tedy ná nie Jezus, rzekł im: U ludzić to jest rzecz nie_podobna: ále u Boga nie mász nic nie_podobnego.
27. Tedy odpowiádájąc Piotr rzekł mu: Otośmy my opuścili wszystko, á szlichmy zá tobą: Coż też nam (za to) będzie?
28. A Jezus powiedział im: Záprawdę powiáda(m) wam, iże wy ktorzyście zá mną poszli, w (onym) odrodzeniu gdy usiędzie syn człowieczy ná stolcu májestatu swe(go), będziecie też i wy siedzieć ná dwunaście stolicach, sądząc dwánaście pokolenia Isráelskiego.
29. A kożdy ktory opuści dom, álbo brácią, álbo siostry, álbo ojcá, álbo mátkę, álbo żonę, álbo syny, álbo role dla imienia mojego, stokroć więcej weźmie, i żywot wieczny otrzyma.
30. Ale wieleć pierwszych będzie poślednimi, á poślednich pierwszemi.
