Przekład z roku 1556 
Mt 19
Náuczywszy Fáryzeusze około opuszczánia żony. Trojákie uczy być rzezáńce, młodzieńczyká zásmucenie dla bogactw, ubogim żywot wieczny obiecuje, i nágrodzenie dla opuszczenia rzeczy czesnych. Caput. 19.
1. I stało sie jest gdy dokonał Jesus mow tych, poszedł z Gálileej, i przyszedł ná gránice żydostwá zá Jordanem.
2. I szły zá nim tłuszcze wielkie i uzdrowił je tam.
3. I przystąpili do niego Phárizeuszowie kusząc go i mowiąc. Jeśli godzi sie człowiekowi opuścić żonę swoję, z ktorejkolwiek przyczyny?
4. Ktory odpowiádájąc rzekł im. Nie czytáliście, iż on ktory uczynił od początku mężá, i niewiástę uczynił je?
5. I rzekł. Dlatego opuści człowiek ojcá i mátkę, i przystánie ku żenie swojej, i będą dwá w ciele jednym.
6. A przeto nie są dwoje, ále jedno ciáło. Ktore tedy bog złączył, człowiek niechaj nie rozłącza.
7. Rzekli jemu. Czemuż tedy Mojżesz przykazał dáwáć list rozwodny i opuszczáć.
8. I rzekł im. Iż Mojżesz dla twárdosci sercá wászego dopuścił wam opuszczáć żony wásze. Ale od początku nie było ták.
9. A przeto powiádam wam, iż ktobykolwiek opuścił żonę swoję chybá dlá cudzołostwá, á inną by pojął, tedy cudzołoży. I ktoby opuszczoną pojął, cudzołoży.
10. Rzekli mu zwolennicy jego. Jeśliż tá jest przyczyná człowiekowi z żoną, tedy nie godzi sie ożeniáć.
11. Ktory rzekł im Nie wszytcy przyjmują słowá tego, ále ktorym dano jest.
12. Abowiem są rzezáńcy, ktorzy z żywota mátki tak národzili się. I są rzezańcy, ktorzy uczynieni są od ludzi. I są rzezáńcy, ktorzy sámi siebie rzezali dla krolestwá niebieskiego. Kto może przyjąć, przyjmi.
13. Tedy ofiarowano mu dziatki aby ná nie ręce włożył, i modlił sie. A zwole(n)nicy gromili je.
14. Ale Jesus rzek im. Dopuśćcie dziatkom i niechciejcie zabraniáć im do mnie przyiść. Takich jest bowiem krolestwo niebieskie.
15. A gdy włożył na nie ręce, poszedł z onąd.
16. I oto jeden przystąpiwszy rzekł mu. Mystrzu dobry. Co dobrego będę czynił, bym miał żywot wieczny?
17. Ktory rzekł mu. Co mię pytasz o dobrym? Jeden jest dobry Bog. A jesli chcesz ku żywotowi wnidź, chowáj przykazánie.
18. I rzekł mu ktore? A Jesus mu odpowiedział. Nie będziesz mężobojstwá czynił. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz czynił kradziestwa. nie będziesz fałszywego świádectwá mowił.
19. Ćci ojca swego i matkę swoję. Będziesz miłowáł bliźniego twego jako siebie samego.
20. Rzekł jemu młodzieniec. Wszytkiego tego strzegłem od młodości. A czegoż jeszcze mi niedostawa?
21. Rzekł mu Jesus. Jeśli chcesz doskonały być idź, przedaj wszytko co masz, i daj ubogim, á będziesz miał skarb w niebie, i przyjdzi náśláduj mię
22. A gdy usłyszał młodzieniec (to) słowo odszedł smutny, ábowie(m) miał imienia wiele.
23. A Jesus rzekł zwolennikom swoim. Záprawdę powiádam wam, że bogátemu trudno wnidź do krolestwa niebieskiego.
24. I jeszcze powiadam wam że łátwiej jest wielbłądowi przez ucho igielne prześć, niż bogatemu do krolestwá niebieskiego.
25. A słysząc to zwolennicy dziwowáli sie bárzo mowiąc. Ktoż tedy może zbáwion być?
26. A wezwawszy Jesus rzekł im, to co u ludzi nie podobno jest, ále u boga wszytki (rzeczy) podobne są.
27. Ewanjelija w dzień náwrocenia s. Páwłá i o ápostolech.
27. Tedy odpowiádájąc Piotr rzekł mu. Oto my opuściliśmy wszytko i naśládowáliśmy cie. Cosz tedy będzie nam?
28. A Jesus rzekł im Záprawdę powiádam wam. Iż wy ktorzyście mie náśládowáli w odrodzeniu, gdy będzie siedział syn człowieczy ná stolcu májestatu swego, tedy i wy będziecie siedzieć ná stolcach dwánaście, sądząc dwánaście pokolenia Izráelskiego.
29. I wszelki ktory opuści dom, albo brácią, álbo siostry, álbo ojcá, álbo mátkę, álbo żonę, álbo syny, álbo role, dla imienia mojego, tyle stokroć weźmie i żywot wieczny otrzyma.
30. á wiele ich że pierwszy będą ostátnimi, á ostátni pierwszymi.
