Przekład z roku 1593 
Jn 17
Rozdział XVII. 1. Modlitwá Páná Christusowá do Ojcá swego, o uwielbienie ták swe, jáko i Ojcowe. 5. Christus miał chwałę u Ojcá przed stworzeniem świátá. 9. Prosi zá Apostoły. 20. I zá wszytkie ktorzy przez nie mieli weń wierzyć. 11. i 21. Aby wszyścy byli jedno: á iżby świát poznał, iż go Ociec zesłał. 24. A iżby z nim byli tám gdzie Christus jest, i oglądáli chwałę jego.
1. To powiedział Jesus: i podniosszy oczy w niebo, rzekł: Ojcze, przyszłá godziná, wsław Syná twego, áby cię też Syn twoj wsławił:
2. Jákoś jemu dał władzą nád wszelkim ciáłem; iżby wszem ktoreś mu dał, dał im żywot wieczny.
3. A tenci jest żywot wieczny; áby poználi ciebie, sámego Bogá prawdziwego, i ktoregoś posłał Jesusá Christusá.
4. Jaciem wsławił ciebie ná ziemi: wykonałem spráwę ktorąś mi zlecił.
5. A teraz wsław mię ty Ojcze sam u siebie, tą chwałą ktorąm miał u ciebie pierwej niżli świát był stworzon.
6. Oznajmiłem imię twe ludziom ktoreś mi dał z świátá: Twoić byli, i dałeś mi je: á słowo twoje záchowáli.
7. Teraz poználi iż wszytko coś mi dał, od ciebie jest:
8. Abowiem słowá ktoreś mi dał, oddałem im: á oni je przyjęli, i poználi prawdziwie żem od ciebie wyszedł: i uwierzyli żeś ty mnie posłał.
9. Jać zá nimi proszę: Nie zá świátem proszę; lecz zá temi ktoreś mi dał:
10. boć są twoi: i wszytki rzeczy moje są twoje: á twoje są moje: i wsławionem jest w nich. A jużem nie jest ná świecie: ále ci są ná świecie, á ja do ciebie idę.
11. Ojcze święty, záchowajże je w imię twoje, ktoreś mi dał: áby byli jedno jáko i my.
12. Gdym z nimi był, jam je záchowywał w imię twoje. Ktoreś mi dał, strzegłem ich: i żaden z nich nie zginął, jedno syn zátrácenia: żeby się pismo spełniło.
13. A teraz do ciebie idę: i mowię to ná świecie, áby mieli wesele moje wypełnione w sobie.
14. Jam im dał słowo twoje, á świát miał je w nienawiści, iż nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.
15. Nie proszę ábyś je zjął z świátá: ále żebyś je záchował ode złego.
16. Nie sąć z świátá: jáko i ja nie jestem z świátá.
17. Poświęćże je w prawdzie. Słowo twoje jest prawdá.
18. Jákoś ty mnie posłał ná świát, i jam je posłał ná świát.
19. A zá nie, ja poświącam sámego siebie: áby i oni byli poświęceni w prawdzie.
20. A nie tylko zá tymi proszę; lecz i zá onymi ktorzy przez słowo ich uwierzą w mię:
21. áby wszyścy byli jedno, jáko ty Ojcze we mnie, á ja w tobie; áby i oni w nas jedno byli: áby uwierzył świát iżeś ty mnie posłał.
22. A ja chwałę ktorąś ty mnie dał, dałem im: áby byli jedno, jáko i my jedno jesteśmy.
23. Ja w nich, á ty we mnie: áby byli doskonáłymi w jedno: á iżby poznał świát żeś ty mnie posłał; i umiłowałeś je, jákoś i mnie umiłował.
24. Ojcze, ci ktoreś mi dał, chcę, áby gdziem ja jest, i oni byli ze mną: áby oglądáli chwałę moję, ktorąś mi dał: ábowiemeś mię umiłował przed záłożenim świátá.
25. Ojcze spráwiedliwy, świát cię nie poznał. á jam ciebie poznał: i ci poználi, żeś ty mnie posłał.
26. I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię: áby miłość ktorąś mnie umiłował, w nich byłá, á ja w nich.
