Przekład z roku 1572 
Jn 17
Rozdział. 17.
1. TO wymowiwszy Jezus, i podniosł oczy swe do niebá, i rzekł: Ojcze, przyszłá godziná, rozsław twego syná, áby i syn twoj rozsławił cię.
2. Jákoś dał jemu władzą wszelkiego ciáłá, áby, wszytkiem coś dał jemu, dał im żywot wieczny.
3. A ten jest wieczny żywot, áby poznali ciebie sáme(go) prawdziwego Bogá, i ktorego posłałeś Jezusá Krystusá.
4. Jam cię rozsławił ná ziemi, sprawę wkonałem, ktorą mi dałeś ábym uczynił.
5. A teraz rozsław mię ty ojcze u ciebie sámego, sławą ktorą miałem przod niż świát był u ciebie.
6. Objáwiłem twoje imię ludziam ktore mi dałeś z świátá Twoi byli, á mnie dałeś je, i słowo twoje záchowáli.
7. Teraz poználi, iż wszytko cokolwiek dałeś mi, od ciebie jest.
8. Iż mowy ktore mi dałeś, dałem im, á ci wzięli, i poználi prawdziwie, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli żeś ty mnie posłał.
9. Ja zá tych proszę: nie zá świát proszę, ále zá (ty) ktore dałeś mi. Iż twoi są,
10. I moje wszytko twoje jest, á twoje moje, i objaśnion jestem w nich, á już nie jestem ná świecie, a ci ná świecie są, á ja k tobie idę.
11. Ojcze świety, záchowaj je w imię twoje ktore dałeś mi, áby byli jedno, jáko my.
12. Gdy byłem z nimi ná świecie, ja chowałem je w imię twoje, ktore dałeś mi strzegłem, á żaden z nich nie zginął tylko syn zginienia, áby się pismo wypełniło.
13. A teraz k tobie idę, i to mowię ná świecie, áby mieli rádość moję wypełnioną w sobie.
14. Ja dałem im słowo twoje, á świát ich nienawidział, że nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá
15. Nie proszę ábyś je wziął z świátá, ále ábyś je záchował od złośliwego.
16. Z świátá nie są, jáko i ja z świátá nie jestem.
17. Poświęć je w prawdzie twojej. Słowo twoje prawdá jest.
18. Jáko mnie posłałeś ná świát, i ja posłałem je ná świát,
19. I zá nich ja poświącam mnie sámego, áby i ci byli poświęceni w prawdzie.
20. A nie tylko zá tych proszę jedno, ále i zá májących wierzyć w mię przez słowo ich.
21. Aby wszyscy jedno byli, jáko ty ojcze we mnie, á ja w tobie, áby i ci w nas jedno byli: áby świát wierzył, żeś ty mnie posłał.
22. A ja sławę ktorą dałeś mnie, dałem im, áby byli jedno, jáko i my jedno jesteśmy.
23. Ja w nich, á ty we mnie, áby byli dokonáni w jedno, i áby poznał świát, żeś ty mnie posłał, i umiłowałeś je, jáko i mnie umiłowałeś.
24. Ojcze ktore dałeś mi, chcę áby gdzie ja jestem, i oni byli ze mną, áby obaczyli sławę onę moję, ktorą mi dałeś, żeś mię umiłował przed záłożenim świátá.
25. Ojcze spráwiedliwy, á świát cię nie poznał, ja záś poznałem cię, i ci poználi, że ty mnie posłałeś.
26. I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię áby miłość ktorą umiłowałeś mię, w nich byłá, á ja w nich:
