Przekład z roku 1563 
Jn 17
Kapitu(łá) 17. 1. Modlitwá Krystusowá do Ojcá zá sámym sobą. 9. Zá Apostoły. 20. I zá wszytki wierzące.
1. To powiedziawszy Jezus, podniosł oczu swych w niebo i rzekł: Ojcze przyszłáć godziná, uwielbi Syná twego, áby też i Syn uwielbił ciebie.
2. Jakoś jemu dał moc nád wszelkim ciáłem, iż ileś mu ich podał áby im dał żywot wieczny.
3. A tenci jest żywot wieczny, áby ciebie sámego znali być Bogiem prawdziwym, i ktoregoś posłał Jezusá Krystusá.
4. Jaciem uwielbił ciebie ná ziemi, i dokończyłem spráwy ktorąś mi dał, ábych ją czynił.
5. A przetoż teraz uwielb mię ty Ojcze u siebie samego tą chwałą ktorąm u ciebie miał, pirwej niż ten świát był.
6. Objáwiłciem imię twe ludziam, ktoreś mi podał z tego świátá, twoić byli, i dałeś mi je, á záchowywali słowo twoje.
7. Terazci poználi iż wszytki rzeczy, ktoreś mnie dał, od ciebie są.
8. Abowiem słowá ktoreś mi podał, jam im podał, á oni je wzięli, i poználi prawdziwie żem od ciebie wyszedł, á uwierzyli żeś ty mnie posłał.
9. Jać zá nimi proszę, á nie zá świátem proszę, lecz zá tymi ktoreś mi dał, boć są twoi.
10. I wszytko moje jest twoje, á twoje moje jest, i uwielbionem jest w nich.
11. A jużem nie jest ná świecie, jedno oni ná świecie są, Jać już do ciebie idę, Ojcze święty zachowajże je przez imię twoje, ty ktoreś mnie podał, aby byli jedno ták jáko i my.
12. Gdyciem z nimi był ná świecie, jaciem je zachowywał w imię twoje, á ktoreś mnie oddał jam ich strzegł, i żaden z nich nie zginął, jednoż on syn zatráceniá, żeby się pismo wypełniło
13. A terazci do ciebie idę, i mowię to ná świecie, áby mieli wesele moje wypełnione w sobie.
14. Jaciem im podał słowo twoje, á świát miał je w nienawiści, bo nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.
15. Nie proszę ábyś je zjął z świátá, ále żebyś je zachował ode złego.
16. Nie sąć z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.
17. Poświęćże je oną twoją prawdą, słowoć twoje jest prawdá.
18. Jákoś ty mnie posłał ná świát, ták i ja posłałem je ná świát.
19. A za nieć ja poświącam sámego siebie, áby i oni byli poświęceni przez prawdę.
20. I nie tylkoć się zá nimi modlę, lecz i zá onymi ktorzy przez słowo ich máją uwierzyć w mię.
21. Aby wszyscy byli jedno, jáko ty Ojcze we mnie á ja w tobie, áby też i oni w nas jedno byli, á iżby uwierzył świát żeś ty mnie posłał.
22. Jać tę chwałę ktorąś ty mnie dał, dałem im, áby byli jedno, jáko i my jedno jestechmy.
23. Ja w nich á ty we mnie, áby byli doskonáłymi w jedno, á iżby poznał świát żeś ty mnie posłał, i umiłowałeś je jákoś i mnie umiłował.
24. Ojcze, ty ktoreś mnie podał, żądam áby tám gdzie ja jestem i oni byli ze mną, áby pátrzáli ná onę moję chwałę, ktorąś ty mnie dał, Abowiemeś ty mnie umiłował przed tym niż jeszcze były założone fundámenty świátá.
25. Ojcze spráwiedliwy ciebieć świát nie poznał, álem ja ciebie poznał, i ci poznali żeś ty mnie posłał.
26. A oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię áby miłość ktorąś mnie umiłował w nich byłá, i ja w nich.
