Przekład z roku 1593 
Łk 17
Rozdział XVII. 1. Zgorszenia być muszą: ále biádá gorszącemu. 3. Z brátem występnym jáko się obchodzić. 6. Jáka jest moc wiáry. 10. Słudzyśmy niepożyteczni. 12. Dziesięć trędowátych oczyścieni. 20. Przyście Syná Bożego nie będzie tájemne, ále jáwne. 26. Niespodziewáne, jáko zá czásu Noego. 28. i Lotowego.
1. I rzekł do uczniow swoich: Nie może to być, áby zgorszenia przyść nie miáły: lecz biádá temu przez kogo przychodzą.
2. Pożyteczniej by mu było, gdyby młyński kámień záwieszono ná szyjej jego, i wrzucono go w morze; niżli by miał zgorszyć jednego z tych málutkich.
3. Miejcież się ná pieczy. Jeśliby twoj brát zgrzeszył przeciw tobie, strofuj go: á jeśliby się upámiętał, odpuść mu.
4. A jeśliby siedmkroć ná dzień zgrzeszył przeciw tobie, i siedmkroć ná dzień náwrocił się k tobie, mowiąc; Żalci mi: odpuść mu.
5. I rzekli Apostołowie Pánu: Przymnoż nam wiáry.
6. A Pan rzekł: Jeślibyście mieli wiárę jáko ziárno gorczyczne, moglibyście rzec temu drzewu leśnej figi; Wyrwi się z korzeniá, á wsadź się w morzu: á usłucháłoby was.
7. A ktoż z was jest coby miał sługę orzącego ábo pásącego, ktory gdyby się z polá wrocił, rzekłby mu; Záraz, podź, usiądź zá stoł?
8. Ale zaż mu nie rzecze: Nágotuj cobych wieczerzał; á przepásawszy się służ mi, áż się nájem i nápiję: á potym ty będziesz jadł i pił?
9. Zali dziękuje słudze onemu, iż uczynił to co mu rozkazał?
10. Tákże i wy, gdy uczynicie wszytko co wam rozkazano, mowcie; Słudzy nieużyteczni jesteśmy: cośmy byli winni uczynić, tośmy uczynili.
11. I zstáło się, gdy szedł do Jeruzálem, szedł środkiem Sámáryjej i Gálilejej.
12. A gdy wchodził do niektorego miásteczká, zábieżeli mu dziesięć mężow trędowátych: ktorzy stánęli z dáleká,
13. i podnieśli głos mowiąc: Jesusie náuczycielu, zmiłuj się nád námi.
14. Ktore ujźrzawszy, rzekł: Szedszy, okażcie się kápłanom. I zstáło się gdy szli, byli oczyścieni.
15. A jeden z nich, widząc że był uzdrowion: wrocił się, głosem wielkim chwaląc Bogá:
16. i padł ná oblicze u nog jego, dziękując: á ten był Sámárytan.
17. A Jesus odpowiedziawszy, rzekł: Zaż nie dziesięć jest oczyścionych? á dziewięć kędy są?
18. Nie jest náleziony ktoryby się wrocił, á dał Bogu chwałę, jedno ten cudzoziemiec?
19. I rzekł mu: Wstań, idź: bo wiárá twojá ciebie uzdrowiłá.
20. A będąc zopytány od Pháryzeuszow; Kiedy przyjdzie krolestwo Boże? odpowiedział im i rzekł: Nie przyjdzieć krolestwo Boże z postrzeżenim:
21. áni rzeką; Otoć tu, ábo tám. Abowiem oto krolestwo Boże wewnątrz was jest.
22. I rzekł do uczniow swoich: Przyjdąć dni, gdy będziecie żądáli oglądáć jeden dzień Syná człowieczego: á nie oglądacie.
23. i będąć wam mowić: Oto tu, álbo oto tám. Nie chodźcież, áni się zá nimi udawajcie.
24. Abowiem jáko błyskáwicá błyskájąc się od jednej strony z podniebia, ná drugą ktora jest pod niebem, świeci: tákżeć będzie Syn człowieczy w dzień swoj.
25. Lecz potrzebá mu pierwej wiele ucierpieć, i być wzgárdzonym od narodu tego.
26. A jáko było we dni Noego, tákżeć będzie i we dni Syná człowieczego.
27. Jedli i pili; żenili się i zá mąż wydawáli, áż do dniá ktorego wszedł Noe do korabiá: i przyszedł potop, á wytrácił wszytki.
28. Tákże też jáko się działo zá dni Lotowych: Jedli i pili; kupowáli i przedawáli: szczepili i budowáli:
29. á tegoż dniá gdy wyszedł Loth z Sodomy, spadł jáko deszcz ogień z siárką z niebá, i wytrácił wszystki.
30. Tymże sposobem będzie on dzień w ktory Syn człowieczy się objáwi.
31. Onej godziny kto będzie ná dáchu, á naczynie jego w domu; niechajże nie schodzi bráć je: á kto ná polu; niech się tákże názad nie wraca.
32. Pámiętajcie ná żonę Lotowę.
33. Ktoby się kolwiek stárał záchowáć duszę swą, stráci ją: á ktokolwiekby ją utrácił, ożywi ją.
34. Powiedam wam; onej nocy bedą dwá ná jednym łożu: jednego wezmą, á drugiego zostáwią:
35. Dwie będą mleć społu: jednę wezmą, á drugą zostáwią: Dwá będą ná polu: jeden będzie wzięt, á drugi zostáwion.
36. A odpowiedájąc rzekli mu: Gdzież Pánie? A on im rzekł.
37. Gdziećkolwiek będzie ciáło tám się zbiorą i orłowie.
