Przekład z roku 1577 
Łk 17
Kápitułá 17. 1 Acz potrzebne jest zgorszenie, wszákże się káżdy strzec ma żeby go nie dawał. 3 Jáko się z brátem występnym obchodzić. 6 Wiáry z jej skutkow zálecenie. 7 Sługá nie ma się z czego chwalić gdy uczyni co mu pan jego każe. 12 Dziesiąci trędowátych oczyścienie. 20 O przyściu krolestwa Bożego, i o tym co uprzedzić ma przyście syná człowieczego.
1. I rzekł do uczniow, nie podobna jest áby zgorzenia nie miáły przyść: lecz biádá temu przez kogo przychodzą.
2. Pożyteczniejby je(go) [gdyby młyná ostowego kámień] włożono ná szyje jego, i byłby wrzucon w morze, niżliby miał zgorszyć jednego z tych máluczkich.
3. Miejcie się sámi ná pieczy. † A † jeśliżby zgrzeszył przeciw tobie † brát teoj, strofuj go: á jeśliżby się uznał, odpuść mu.
4. A chociażby siedmikroć ná dzień zgrzeszyKł przeciw tobie, i siedmkroć przez dzień náwrocił się k tobie, mowiąc, Żalci mi, odpuść mu.
5. I rzekli Apostołowie Pánu, Przymnoż nam wiáry.
6. A Pan rzekł, Jeślibyście mieli wiárę jáko ziárno gorczyczne, á rzeklibyście temu to Sykáminowi, wyrwi się z korzenia á wszadz się w morzu, tedyćby was usłuchał.
7. I ktoż was jest coby miał sługę orzącego ábo pásącego, [ktory gdyby się z polá wrocił] nátychmiastby mu rzekł, chodź á siądź.
8. Ale zaż mu nie rzecze, ná gotuj cobych wieczerzał, á przepásawszy się służ mi, áż nájem i napiję: á potym ty jeść będziesz i pić?
9. Zali dziękuje słudzde onemu iż uczynił to co mu rozkazano? Nie widzi im się.
10. Także i wy gdy uczynicie wszytko co wam jest rozkazano, mowicie iż słudzy nieużeteczni jesteśmy: bo cochmy byli winni uczynić uczynilichmy.
11. I stáło się gdy szedł do Jeruzálem, á on przechodził przez pośrzodek Sámárycy i Gálilei:
12. A gdy wchodził do niektorego miásteczká, zábieżeli mu dziesięć mężów trędowátych, ktorzy stánęli z dáleká:
13. A ci wynieśli głos mowiąc, Jezusie Mistrzu zmiłuj się nád námi.
14. A wejrzawszy rzekł im, szedszy okażcie się ofiárownikom. I stało się gdy szli oczyścieni są.
15. A jeden z nich, widząc że był uzdrwion, wrocił się chwaląc Bogá głosem wielkim.
16. I padł ná oblicze u nogi jego, dziękując mu: á ten był Sámárytan.
17. A Jezus odpowiedziawszy rzekł, Zaż nie dziesięć oczyszczonych jest? A oni dziwięć gdzie?
18. Nie nalezieni są ktorzyby się wrocili dáć Bogu chwałę, jednoż ten cudzoziemiec.
19. I rzekł mu, wstań á idź: wiárá twa záchowáła cię.
20. A będac zopytány od Faryzeuszow, gdyby miáło przyść krolestwo Boże, podpowiedział im, i rzekł, nie przyjdzieć krolestwo Boże z przystrzegánim:
21. Ani rzeką, otoć tu, † abo † o to tám. Aboiwiem oto krolestwo Boże między wámi jest.
22. I rzekł do uczniow , przyjdać dni, gdyby będziecie żądáli oglądáć jeden ze dni syna człowieczefo, á nie oglądacie.
23. I będąć wam mowić, Oto tu † ábo † oto tám: nie chodźciesz, áni go ścigajcie.
24. Abowiem jáko błyskáwicá błyskájąc się od jednej strony z podniebia ná drugą ktora jest pod niebem świeci: tákżeć będzie i syn człowieczy w dzień [swoj.]
25. Lecz potrzebá mu pierwej wiele ucierpieć, i być wgárdzonym od narodu tego.
26. A jáko było we dni Noego, tákżeć będzie i we dni syna człowieczego.
27. Jedli, pili, żenili się, i zá mąż wydawáli, áż do onego dniá ktorego wszedł Noe do Archy: i przyszedł potop, á wytracił wszytki.
28. Tákże też jáko się dziáło za dni Lotowych: jedli, pili, kupowáli, przedáwali, sądzili, budowali,
29. A tegoż dniá gdy wyszedł Lot od Sodomczykow pádał ogień i siárká z niebá, i wytrácił wszytki.
30. Wedle tegoż będzie on dzień w ktory syn człowieczy się objawi.
31. Onego to dniá kto będzie ná dáchu, á naczynie jego w domu, niechajżeć nie schodzi bráć je: á kto ná polu, niechżeć się tákże nie wraca do tego co ná zad.
32. Przypomnić też sobie żonę Lotowę.
33. Ktobykolwiek usiłował záchowáć duszę swą stráci ją: á ktokolwiek by ją utrácił, obżywi ją.
34. Powiedam wam, onej nocy będą dwá ná łoży jednym: jednego wezmą á drugiego zostáwią.
35. Dwie będą mleć społu: jedneć wezmą á drugą zostawią.
36. † Będąć dwá ná polu: jeden będzie wzięt: á drugi zostáwion będzie. †
37. A odpowiedájąc rzekli mu gdzież Pánie? A on im rzekł, gdzieć będzie [ciáło,] tám zbiorą † i † orłowie.
