Przekład z roku 1593 
Jn 16
Rozdział XVI. 1. Opowieda swoim prześládowánie dla imieniá swego. 7. Ale im záś Duchá Ś(więtego) pociechy obiecuje. 8. Urzędy Duchá Ś(więtego) świát strofowáć. 13. Wierne uczyć: 14. A Christusá wielbić. 16. i 28. Powieda im o odeszciu swym ná máły czás. 21. Przywiodszy podobieństwo rodzącej niewiásty. 23. Upomina, áby prosili Ojcá w imię swoje. 27. Kogo Bog Ociec miłuje. 32. Opowieda im przyszłe rozproszenie.
1. Tomci wam powiedział, ábyście się nie gorszyli.
2. Wyłącząć was z bożnic: Aleć przyjdzie godziná, że wszelki ktory was zábije, mniemáć będzie że czyni posługę Bogu.
3. A to wam uczynią, iż nie poználi Ojcá, áni mnie.
4. Alemci to wam powiedział; ábyście gdy tá godziná przyjdzie, wspomnieli ná to, żem ja wam opowiedział.
5. A tegom wam z przodku nie powiedał, iżem był z wámi. Lecz teraz idę do onego ktory mię posłał: á żaden z was nie pyta mię; dokąd idziesz?
6. Ale iżem to wam powiedział, smutek nápełnił serce wásze.
7. Aleć ja prawdę wam powiedam: pożyteczno wam ábych ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was: ále jeśli odejdę, poślę go do was.
8. A on przyszedszy, będzie karał świát z grzechu, i z spráwiedliwości, i z sądu.
9. Z grzechu mowię; iż nie wierzą w mię.
10. A z spráwiedliwości; iż do Ojcá idę, á już mię więcej nie ujźrzycie.
11. A z sądu; iż książę tego świátá już jest osądzone.
12. Mamci wam jeszcze wiele mowić: ále teraz znieść nie możecie.
13. Lecz gdy przyjdzie on Duch prawdy, náuczy was wszelkiej prawdy: Bo nie sam od siebie mowić będzie, ále cokolwiek usłyszy to powie: i przyszłe rzeczy wam oznajmi.
14. Onci mię uwielbi: bowiem z mego weźmie, á wam opowie.
15. Wszytko cokolwiek ma Ociec, moje jest. Dlategożem powiedział; że z me(go) weźmie, á wam opowie.
16. Máluczko, á już mię nie ujźrzycie: i zásię máluczko, á ujźrzycie mię: iż idę do Ojcá.
17. Mowili tedy niektorzy z uczniow jego miedzy sobą: Coż to jest co nam powieda: Máluczko, á nie ujźrzycie mię: i zásię muluczko, á ujźrzycie mię: á iż idę do Ojcá?
18. Mowili tedy: Coż to jest co mowi, Máluczko? nie wiemy co powieda.
19. Poznał tedy Jesus, że go pytáć chcieli: i rzekł im: O tym się pytacie miedzy sobą, iżem wam rzekł; máluczko, á nie ujźrzycie mię: i zásię máluczko á ujźrzycie mię?
20. Záprawdę, záprawdę wam powiedam; iż wy będziecie płákáć i nárzekáć, á świát się będzie weselił: á wy się smęcić będziecie; ále smutek wász w rádość się obroci.
21. Niewiástá gdy rodzi, smętek ma, iż przyszłá jej godziná: lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pámięta uciśnienia dla rádości, iż się człowiek ná świát národził.
22. Przetoż i wy, teraz w prawdzie smutek macie: lecz zásię oglądam was, á będzie się rádowáło serce wásze: á rádości wászej żaden od was nie odejmie.
23. A dniá onego nie będziecie mię ni ocz pytáć. Záprawdę, záprawdę wam powiedam; Jeśli o co prosić będziecie Ojcá w imię moje, da wam.
24. Dotychmiast ni oczeście nie prosili w imię moje. Proścież á weźmiecie: áby rádość wászá byłá doskonáła.
25. Tociem wam powiedał przez przypowieści: Przychodzić godziná gdy już dálej nie przez przypowieści mowić wam będę; ále jáwnie o Ojcu oznajmię wam.
26. W on dzień w imię moje prosić będziecie: i nie mowię wam iż ja będę Ojcá prosił zá wámi.
27. Abowiem sam Ociec miłuje was, żeście wy mnie umiłowáli, i uwierzyliście, żem ja od Bogá wyszedł.
28. Wyszedłem od Ojcá, á przyszedłem ná świát: záś opuszczam świát, á idę do Ojcá.
29. Rzekli mu uczniowie jego: Oto, teraz jáwnie mowisz, á żádnej przypowieści nie powiádasz.
30. Teraz wiemy że wszytko wiesz; á nie potrzebáć żeby cię kto pytał. Stądże wierzymy żeś od Bogá wyszedł.
31. Odpowiedział im Jesus; Teraz wierzycie?
32. Otoć przychodzi godziná, i terazże przyszłá; ábyście się káżdy w swą rozpierzchnęli, á mnie sámego zostáwili: lecz nie jestem sam; bo jest Ociec ze mną.
33. Tomci wam powiedział; ábyście we mnie pokoj mieli. Ná świecie ucisk mieć będziecie: ále ufajcie, jamci zwyciężył świát.
