Przekład z roku 1563 
Łk 16
Kapitu(łá) 16. 1. Nápomina ku roztropności i ku szczodrobliwości. 13. Strofuje łakomstwo. 15. I pokrytość Fáryzeuszow. 16. Ukazuje wiárę i utwierdzenie zakonu.18. Świętobliwość małżeństwá.19. O Bogaczu i o Łázarzu.
1. Potym rzekł do zwolennikow swych, Był niektory bogáty człowiek, ktory miał szafárzá, á ten był przed nim oskarżon, jakoby rozprászáć miał dobrá jego.
2. A ták on wezwawszy go, rzekł mu: Coż to o tobie słyszę? oddaj liczbę száfárstwá twego, abowiem już więcej nie możesz być száfárzem.
3. Tedy rzekł on szafarz sam u siebie, Coż czynić będę, gdyż Pan moj odejmuje mi száfárstwo? kopáć nie mogę, á żebráć się wstydzę.
4. Lecz wiem, co uczynię, iż gdy będę złożon z szafárstwá, przyjmą mię wżdy do domow swoich niektorzy.
5. A ták przyzwawszy wszytkich dłużnikow páná swego, rzekł pierwszemu, Ják wieleś winien pánu memu?
6. A on powiedział, Sto batow oliwy. Tedy mu on rzekł, Weźmi tablice twe, i siadszy nátychmiast napisz pięćdziesiąt.
7. Zátym drugiemu rzekł, A ty jakoś wiele winien? tedy on rzekł, Sto korcy pszenice, ále mu on powiedział, Weźmiż tablice twe, á napisz ośm'dziesiąt.
8. I pochwalił pan száfarzá złościwego, iż roztropnie uczynił: A dla_tegoż synowie tego świátá roztropniejszy są nád syny świátłości w rodzáju swoim.
9. A jać wam powiedam, Czyńcie sobie przyjacioły z pieniędzy złościwych, áby gdy wstániecie przyjęli was do wiecznych przybytkow.
10. Kto wierny jest w rzeczách namniejszych, tenci i w wielkich wierny jest, á kto w namniejszych jest złościwym, też i w więczszych jest złościwym.
11. Jeśliżeście tedy w złościwych pieniądzách wiernymi nie byli, prawdziwych ktoż wam wierzyć będzie?
12. A jeśliżeście w cudzym wiernymi nie byli, co wásze jest ktoż wam da?
13. Żaden sługá dwiemá pánom służyć nie może, bo ábo jednego będzie miał w nienawiści, á drugiego miłowáć będzie, ábo ku jednemu przystánie á drugiego wzgardzi: Nie możecie Bogu służyć i pieniądzam.
14. Tego też i Fáryzeuszowie słucháli ktorzy byli łákomi, á wszákoż szydzili z niego.
15. Tedy im on rzekł, Wy jesteście ktorzy sámi siebie uspráwiedliwiacie przed ludźmi, ále Bog zná sercá wásze, ábowiem to co jest u ludzi wyniosłego, obrzydłe jest przed Bogiem.
16. Zakon i Prorocy áż do Janá, od tego czásu krolestwo Boże opowiedáją, á káżdy się do niego wrywa gwałtem.
17. Aleć łácwiej niebu i ziemi przeminąć, á niż jednej kresce zakonu upáść.
18. Ktożkolwiek opuszcza żonę swą á drugą pojmuje, ten cudzołoży, á ktokolwiek od mężá opuszczoną pojmie, też cudzołoży.
19. Był niektory człowiek bogáty, á obłoczył się w szárłaty w cienkie lniáne odzienie, i ná każdy dzień hojnie używał.
20. A był też niektory żebrak imieniem Łázarz, ktory był wyrzucon przed sień jego owrzedziáły.
21. Chcąc być násycon z odrobin ktore pádáły z stołu bogaczowego, lecz psi przychodząc lizáli rány jego.
22. I przydáło się że umárł żebrak, á niesion był od Anjołow na łono Abráhámowe: Potym umárł i bogacz, á pogrzebion jest.
23. A będąc w piekle podniosł oczu swoich gdy był w mękách i ujźrał Abráámá z dáleká á Łázárzá ná łonie je(go).
24. Tedy zawołał, mowiąc, Ojcze Abráhámie zmiłuj się nade mną, á poszli Łázárzá áby omoczył koniec palcá swego w wodzie á ochłodził język moj, bociem utrapion w tym płomieniu.
25. Ale Abráhám powiedział, Synu, rozpomni żeś brał dobra twe zá żywotá twego, á Łázárz też niewczásy, á tak on teraz używa pociechy á tyś zásię jest męczon.
26. A nád to wszytko miedzy námi i wami otchłań wielka postánowioná jest, iż ci ktorzy by s_tąd chcieli przejć do was, nie mogą, áni s_támtąd przejć owdzie.
27. Ale on rzekł, Proszę cię tedy Ojcze ábyś go posłáł do domu ojcá mego.
28. Abowiem mam pięć bráciej, aby im tego poświadczył, iżby też oni nie przyszli ná to miejsce męki.
29. Lecz mu powiedział Abráhám, Mająć Mojżeszá i Proroki, niechże ich słucháją.
30. Ale on rzekł, Nie Ojcze Abráhámie, Ale gdyby kto z umárłych szedł do nich, wżdy się uznáją.
31. Tedy mu powiedział Abráhám, Jeśliżeć Mojżeszá i Prorokow nie posłuchają, tedyć i żadnemu choćby z martwych ocucił, nie uwierzą.
