Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Przekład z roku 1577

Tekst Ewangelii jest w trakcie korekty. Przepraszamy za ewentualne nieścisłości.  


Mk 16

Kápitulá 16. 1 Niewiasty idą z máśćiámi do grobu. 5 W grobie ánjołá ujzrzawszy z nim rozmáwiáją. 9 Jezus się Máryjej Mágdálenie ukazał. 12 Potym dwiemá uczniom. 14 I záś onym jedennaśćie, ktorych z niedowiárstwá strofował. 15 Posyła te ná świát uczyć Ewánieliej, i nurzáć wierzące, 17 Opisanie znaki ktore wierzącym służyć miáły. 19 Wzięty jest Jezus do niebá.

1. Gdy minął szábát, Maryja Mágdálená, i Maryja Jákubowá: i Sálome nákupiły máśći áby przyszedszy námázały go.

2. A bárzo ráno jednego dniá z szábátow przyszły do grobu, [gdy wschodziło słońce.]

3. I mowił miedzy sobą, Ktoż odwáli nam kámień od drzwi grobowych?

4. A pojzrzawszy, obaczyły iż był odwálony kámień: á bowiem był bárzo wielki.

5. A wszedszy w grob, ujzrzáły młodzieńcá siedzącego po práwej stronie, ubránego w száty białe: i zdumiáły się.

6. A on im rzekł, nie zdumiewajćie się, Jezusá szukaćie Nádzáreńskiego onego [ukrzyżowánego:] wzbudzon ći jest, niemász go tu: oto miejsce gdzie go było położono.

7. Ale idźćie, powiedźźie uczniom jego i Piotrowi, iż was uprzedzi do Gálilei: tám go ogłądaćie, jáko wam powiedział.

8. A wyszedszy ┼ prętko ┼ ućiekły od grobu, ábowiem źięło je drżenie i zápámiętánie, á nikomu nic nie powiedáły: bo się bały.

9. A ustawszy Jezus rániuczko pierwszego dniá [szábátu] ukazał się naprzod Máryjej Mágdálenie, i z ktorej był wyrzućił siedm czártow.

10. Oná szedszy, opowiedziáłá tym ktorzy z nimi bywáli, łkájącym i płáczącym.

11. A oni usłyszawszy iż żywie, i jest widzian od niej, nie wierzyli.

12. Potym też dwiemá z nich przechadzájącym się, okazał się w innym kształćie idącym do wsi.

13. A oni szedszy opowiedzieli drugiem: lecz też tym nie uwierzyli.

14. Potym onym jedennaśćie społu siedzącym ukazał się, i wymawiał im niedowiárstwo ich i zátwárdzenie sercá: iż tym ktorzy go widzieli wzbudzonego, nie wierzyli.

15. I mowił im, idąc ná wszytek świát opowiedajćie Ewánjeliją wszemu stworzeniu.

16. Kto uwierzy i będzie ponurzon zbáwion będzie, a kto nie uwierzy, będzie potępion.

17. A zn;amioná tych co uwierzą ty náśládowáć będą, w imię moje czárty wyrzucáć będą: nowemi języki mowić będą:

18. Węże będą bráć, i choćby co śmiertelnego pili kłodzić im nie będzie: ná niemocne ręce położą, á dobrze się mieć będą.

19. [Także tedy Pan] potym gdy z nimi mowił, przyjęty jest do nieba, i usiadł po práwicy Bożej.

20. [Oni też wyszedszy] przepowiádáli wszędy, ktorym Pan dopomagał, i mowę utwierdzał przez znáki náśládujące. Zámknienie. Nie zdam się, ábych tego dołożyć tu nie miáł, iż zdawná niektorzy o tej ostátecznej Kápitule tego byli mniemánia, jákoby nie od Márká Ewánnielisty ále od kogo innego przypisána byłá. O czym Hioronymus in Epistola ad Hedibram Quaestione z. i ná inszych miejscách, jáko Erasmus Roterodamus in Annotationibus wspomina. Co jeśliby się komu zá rzecz podłą zdáło, niech też soie przeczyta, co pisze Joannes Hentennius, przekładájąc Dokumentá ná początku, gdzie kładzie variam lectionem, tymi słowy. Loco eius quod in aliris latinis editionibus et graecis dicitur: Et illi audito quod viuerere. Ex visu s effet ab ea. non crediderunt: nihil habet nostrum exemplar, Nec mirum si hoc quispiam addiderit: quum totum hoc de resurrectione caput a diectum effe pleri<qz> Graecorum afferant, ut habet noster author: idemi<.> inter latinos diuus Hieronymus in epistolis refert plerof<.> dicere. Et praeterea 2. aduerfus pelaginos hoc ait de exprobrata incre dulitate coris<.> duritie. Toż czyni samże Dekumentus ná ty słowá. A gdy wyszły ućiekły od grobu zć. w tym słowá. Quidam autem interpretum afferunt hoc in loco completum effe Marci Euangeliu: quae vero fequuntur recentiorem effe additionem Oportet tamen Ex hanc explanare, quum veritari nihil requgnet Co iż my też baczymy, że tu niemász nic nieprzystojnego, ábo inszym Ewánielistom przeciwnego, tedy nie tylko przyjmujemy i t;akże jáko insze słowá szczyrze przekłádamy: ále tez, gdy tego potrzebá pokázuje, wiernie jáko i insze pismo święte, wedle sznuru wiáry wykładamy. A to tu tylko dla przestrogi inszych kłádziemy: á sámi swowolnie nic od dawno przyjetego pismá świętego nie odstępujemy.