Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Przekład z roku 1599

Tekst Ewangelii jest w trakcie korekty. Przepraszamy za ewentualne nieścisłości.  


Mk 15

1. Wnet ráno uczyniwszy rádę najwysszy kápłani z stárszymi i z doktormi i wszytką rádą, związawszy Jesusá, wiedli i podáli Piłatowi.

2. i pytał go Piłat: Tyś jest królem Zydowskim? A on odpowiedziawszy, rzékł mu: Ty powiedasz.

3. I skárżyli nań nawysszy kápłani o wiele rzeczy.

4. A Piłat go zásię spytał, mówiąc: Nic nie odpowiedasz? pátrz w jáko wielkich rzeczách cię winują.

5. A Jesus nic więcéj nie odpowiedział: ták iż sie Piłat dziwował.

6. A ná święto zwykł im był wypusczáć jednégo więźniá, którégokolwiek żądáli.

7. I był co go názywano Bárábbaszem: który z buntownikámi był w więzieniu, który był w rozruchu popełnił mężobójstwo.

8. A gdy wstąpiłá rzésza, poczęłá prosić jáko im záwżdy czynił.

9. A Piłat im odpowiedział, i rzékł: Chceciéż pusczę wam królá Zydowskiégo?

10. Abowiém wiedział iż go z zazdrości byli najwysszy kápłani wydáli.

11. Lecz przedniejszy kápłani podusczyli rzészą, áby im rádszéj Bárábbaszá puścił.

12. A odpowiedziawszy záś Piłat, rzékł im: Cóż tedy chcecie uczynię królowi Zydowskiému?

13. A oni zásię wołáli: Ukrzyżuj go.

14. A Piłat im mówił: Cóż wżdy złégo uczynił? A oni tym więcéj krzyczeli: Ukrzyżuj go.

15. A Piłat chcąc ludowi dosyć uczynic, puścił im Bárábbaszá, á Jesusá ubiczowánégo podał áby był ukrzyżowan.

16. A żołniérze wprowádzili go do sieni ratusznéj, i zwołáli wszytkiéj róty.

17. i oblekli go w purpurę, i włożyli nań: uplótszy ciérniową koronę.

18. i poczęli go pozdrawiáć: Witaj królu Zydowski.

19. I bili głowę jego trzciną: i plwáli nań: á upadájąc ná koláná, kłániáli sie jemu.

20. A gdy sie z niego nágráli, zwlekli go z purpury, i oblekli go w száty jego, i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.

21. i przymusili niektórégo mimo idącégo, Symoná Cyrenejczyká idącégo ze wsi, ojcá Alexándrá i Rufá, áby niósł krzyż jego.

22. I przywiedli go ná miejsce Golgothá: co sie wykłáda miejsce trupiéj głowy:

23. i dawáli mu pić wino z mirrą: i nie wziął.

24. A ukrzyżowawszy go, podzielili száty jego, miecąc o nie lós, co kto miał wziąć.

25. A byłá trzecia godziná: i ukrzyżowáli go.

26. I był napis winy jego nápisány: Król Zydowski.

27. A z nim ukrzyżowáli dwu łotrów, jednégo po práwicy, á drugiégo po lewicy jego.

28. I wypełniło sie pismo któré mówi, A ze złoczyńcámi jest policzon.

29. A mimo przeczadzájący bluźnili go, kiwájąc głowámi swémi, i mówiąc: Ach który rozwalasz kościół, i we trzech dniách znowu budujesz:

30. Wybaw sie sámégo z krzyżá.

31. Tákże téż i nawysszy kápłani szydząc, jeden do drugiégo z doktormi mówili: Iné záchował, á sámégo siebie záchowáć nie może.

32. Niechże teraz Christ król Izráelski zstąpi z krzyżá, ábysmy ujźrzeli, i uwierzyli. I którzy z nim byli ukrzyżowáni, sromocili go.

33. A gdy byłá godziná szósta, zstáły sie ciemności po wszytkiéj ziemi áż do dziewiątéj godziny.

34. A dziewiątéj godziny záwołał Jesus głosem wielkim, mówiąc: Eloi, Eloi, lammasabacthani? co jest wyłożywszy: Boże mój, Boże mój, czemuś mie opuścił?

35. A słysząc niektórzy z około stojących mówili: Oto, Eliaszá woła.

36. A przybieżawszy jeden, i nápełniwszy gębkę octu, i włożywszy ná trzcinę, dał mu pić, mówiąc: Niechajcie, pátrzmy jesli przydzie Eliasz áby go zdjął.

37. A Jesus wypuściwszy głos wielki, skonał.

38. I rozdárłá sie ná dwoje zasłoná kościelna od wiérzchu áż do dołu.

39. A widząc Rotmistrz który stał przeciwko, iż ták wołájąc skonał, rzékł: prawdziwie człowiek ten był synem Bożym.

40. Były téż i niewiásty pátrzájąc z dáleká, miedzy którémi byłá Mária Mágdálená, i Mária Jákubá mniejszégo, i Jozephá mátká, i Sálomé:

41. I gdy był w Gálilęjéj, chodziły zá nim, i służyły mu: i wiele inych któré były spółem z nim, wstąpily do Jeruzálem.

42. A gdy już był wieczór (ábowiém był dziéń przygotowánia, który jest przed szábbátem)

43. przyszedł Jozef z Arymáyjéj zacny senator, który téż oczekawał królestwá Bożégo: i śmiele wszedł do Piłatá, i prosił o ciáło Jesusowé.

44. A Piłat sie zdziwił jeśliby już umárł. A wezwawszy Rotmistrzá, pytał go jeśli już umárł.

45. I dowiedziawszy sie od Rotmistrzá, dárował ciáło Jozefowi.

46. A Jozef kupiwszy prześciérádło, i zdjąwszy go owinął w prześciérádło, i położył go w grobie, który był wyciosan z opoki: i przywálił kámień do drzwi grobowych.