Przekład z roku 1577 
Mk 15
Kápitulá 15. 1 Jezus odwiedziony do Piłatá 3. 4. 5. Nie nie odpowieda, na skárgi, i pytánia. 7 Piłat wspomina Bárábászá chcą áby wypuśćił, á ukrzyżował Jezusá. 15 I uczynił ták Piłat kwoli pospolstwu. 16 A tak żołnierze, biczują, koronują, i hańbią Jezusá. 20 I wiodą krzyżowáć. 27 Miedzy dwiemá zbojcámi. 29 Wszyscy z niego szydzą i urągáją ná krzyżu wiszącemu. 33 A on do Bogá ojcá swego woła. 36 I duchá mu oddaje. 38 Záczym mu setnik świádectwo wydał. 43 Jozef prośi o ćiáło jego. 44 Czego nie odmowił Piłat. 45 A on je w grob włożył.
1. Wnet zporánku uczyniwszy namowę, przedniejszy ofiárownicy z stárszymi i w piśmie uczonymi, i wszytká siedząca rádá, związawszy jezusá odwiedli i podáli Piłatowi.
2. I pytał go Piłat, Tyżeś jest on Krol Judski? A on odpowiedziawszy rzekł mu, ty powiedasz.
3. I skárżyli nań wielce przedniejszy ofiárownicy.
4. A Piłat go zásię spytał mowiąc, Nic że nie odpowiedasz? [wej jáko wiele świádczą przeciwko tobie.]
5. A Jezus przedsię nic nie odpowiedzial, ták iż się Piłat dziwował.
6. A ná święto wypuszczáł im więźnia jednego ktorego by żądáli.
7. I był niektory co go názywano Bárábbaszem z inszym zwajcámi w więźieniu, ktorzy w zwádzie nie żobojstwo popełnili.
8. A záwoławszy tłum poczęli prośić oto jáko im záwżdy czynił.
9. A Piłat im odpowiedział mowiąc, Chcecież puszczę wam krolá tego Judskiego?
10. (Abowiem wiedzieli iż przez zazdrość wydáli go przedniejszy ofiárownicy.)
11. Lecz przedniejszy ofiárownicy [poduszczáli tłum] iż by im rádszej Bárábbaszá puśćił.
12. A odpowiedziawszy Piłat, zásię im rzekł, coż tedy chcećie uczynie temu ktore zowiećie krolem Judskim?
13. A oni zásię wołali, ukrzyżuj go.
14. A Piłat im mowił, coż wżdy złego uczynił? A oni tym więcej krzyczeli, ukrzyżuj że go.
15. A Piłat chcąc tłumowi dosyć uczynić, puśćił im Bárábbaszá, á Jezusá ubiczowánego podał áby był ukrzyżowan.
16. A żołnierze odwiedli go [ná] podworze, ktore jest ratuszem, i wołáli wszytskiej roty.
17. I oblekli go w purpurę, i włożyli nań uplotszy ćierniową koronę.
18. I poczęli go pozdráwiáć, Witajże Krolu Judski.
19. I bili głowę jego trzćiną, i plwáli nań, á upadájąc ná koláná, kłámáli się jemu.
20. A gdy się z niego nászydzili, zwlekli go z purpury, i oblekli go w száty własne; i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.
21. I przymuśili niektorego mimo idącego Szymoná Cyreneyczyká (idącego z polá, [ojcá Aleksándrowego i Rysiego]) áby niosł krzyż jego.
22. [I przywiedli go] ná miejsce Golgotá, co sie wykłáda, Miejsce trupich głow.
23. I dawáli mu pić z mierą przypráwione wino: á on nie wźiął.
24. A ukrzyżowawszy go, podzielili száty jego, miecąc o nie los, co kto miał wźiąć.
25. A byłá trzećia godziná, i ukrzyżowáli go.
26. Był też napis spráwy jego nápisány KROL JUDSKI.
27. Az nim ukrzyżowáli dwu zbojcow, jednego po práwicy, á drugiego po lewicy jego.
28. I wypełniło się pismo ktore mowi, áz niepráwemi jest policzon.
29. A mimo przechádzájącz i bluźnili go, kiwájąc głowámi swemi, i mowiąc, Ehej toć rozwála kościoł, we trzech dnioch buduje:
30. Wybaw się sámego, [á zstąp z krzyżá:]
31. Także też i przedniejszy ofiárownicy szydząc, jedni do drugich z uczonymi w pismie mowili, inne záchował, á sámego siebie záchowáć nie może.
32. Niechżeć teraz Christus on Krol Izráelski zstąpi z krzyżá, ábyśmy ujzrzeli i uwierzyli. Ci też co z nim byli ukrzyżowáni, urągáli mu.
33. A gdy byłá godziná szosta, stáłá się ćiemność po wszytkiej ziemi áż do dziewiątej godziny.
34. A dziewiątej godziny záwołał Jezus głosem wielkim, mowiąc, Eloi, Eloi, lammasábáchtháni? co jest wyłożywszy, Boże moj, Boże moj, ná coś mię opuśćił?
35. A słysząc niektorzy z stojących tám, mowili, otoć ze Eliaszá woła.
36. A przybieżawszy jeden, i nápełniwszy gębkę octu, i włożywszy ná trzćinę nápoił go, mowiąc, [niechajćież,] ujzrzemy jeśli przyjdzie Eliasz zdejmowáć go.
37. A Jezus wypuśćiwszy głos wielki, wytchnął.
38. I rospádłá się zasłoná kośćielna ná dwoje od wierzchu áż do dołu.
39. A widząc Setnik ktory stał przećiwko niemu iż ták z wołánim wytchnął, rzekł, záprawdę człowiek ten był Syn Boży.
40. Były też i niewiásty pátrzájąc z dáleká, miedzy ktorymi byłá i Marja Mágdálená, i Marja Jákubá nieniejszego, i Jozego mátká, i Sálome.
41. Ktore też gdy był w Gálilei, przyszły były zá nim á służyły mu: i wiele innych, ktore były z nim wstąpili do Jeruzálem.
42. A gdy już był wieczor, (ábowiem był dzień przygotowánia, co jest, przed szábáćie.)
43. Przyszedł Jozef ktory był z Arymátyey, uczćiwy Senátor, ktory też oczekawał krolestwá Bożego, śmiele wszedł do Piłatá, i prośił o ćiáło Jezusowe.
44. A Piłat się dziwował [jeśliby już umárł:] á wezwawszy Setniká, pytáł go dawnoli umárł.
45. A dowiedziawszy się od Setniká, dárował ćiało Jozefowi.
46. A [on] kupiwszy prześćierádło, i ziąwszy go, uwinął w prześćierádło: i położył w grobie ktory był wyćiosan z opoki: i zátoczył kámień do drzwi groboiwych
47. A Maryja Mágdálená, i Maryja Jozego, pátrzyły kędy go kłádziono.
