Przekład z roku 1593 
Jn 14
Rozdział XIIII. 1. Ciesząc ucznie swoje, powieda im o bostwie swoim. 2. I o mieszkániach rozmáitych w niebie. 3. Obiecując się wrocić i wziąć ich do siebie. 6. Christus jest drogá, prawdá i żywot. 9. Bog Ociec i Pan Christus jedno są. 13. Christus czyni wszytko, o co jedno kto prosi w imię jego. 16. i 26. Obiecuje im Duchá Ś<więtego> pocieszycielá, ktory mieszka w kościele jego wiecznie. 15. 21. 23. Kto Christusá miłuje. 26. Duch Ś<więty> w kościele náucza wszytkie<g>o. 27. Pokoj Christusow. 28. Weselić się im każe z odeścia swego.
1. Niech się nie trwoży serce wásze. Wierzycie w Bogá; i w mię wierzcie.
2. W domu Ojcá mego jest mieszkánia wiele. Bo gdzieby ináczej było, powiedziałbych wam był: Abowiem idę gotowáć wam miejsce.
3. A jeśli odejdę, i zgotuję wam miejsce; przyjdę zásię i wezmę was do siebie: iżbyście gdziem ja jest i wy byli.
4. A wiecie dokąd ja idę, i drogę wiecie.
5. Rzekł mu Thomasz: Pánie, nie wiemy dokąd idziesz: á jákoż możemy drogę wiedzieć?
6. Rzekł mu Jesus: Jam jest drogá, i prawdá, i żywot. Żaden nie przychodzi do Ojcá, jedno przez mię.
7. Gdybyście mię ználi; wżdybyście i Ojcá mego ználi: á od tego czásu poznacie go, i widzieliście go.
8. Rzekł mu Philip: Pánie, ukaż nam Ojcá, á dosyć nam ná tym.
9. Rzekł mu Jesus: Przez ták długi czás jestem z wámi: á nie poználiście mię? Philippie, kto mnie widzi; widzi i Ojcá. Jákoż ty mowisz; Ukaż nam Ojcá?
10. Nie wierzysz że ja w Ojcu, á Ociec jest we mnie? Słowá ktore ja do was mowię, nie od sámego siebie mowię. Lecz Ociec we mnie mieszkájący, on czyni uczynki.
11. Nie wierzycie iżem ja w Ojcu, á Ociec we mnie jest? Wżdy dla sámych uczynkow wierzcie.
12. Záprawdę, záprawdę wam powiedam; Kto wierzy w mię, uczynki ktore ja czynię, i on czynić będzie, i więtsze nád te czynić będzie:
13. Bo ja do Ojcá idę: á oczkolwiek będziecie prosić w imię moje; to uczynię: áby był uwielbion Ociec w Synu.
14. Jeśli mię o co będziecie prosić w imię moje; to uczynię.
15. Jeśli mię miłujecie; chowajcież przykazánia moje.
16. A ja prosić będę Ojcá; á innego pocieszycielá da wam, áby z wámi mieszkał ná wieki,
17. Duchá prawdy, ktorego świát przyjąć nie może: bo go nie widzi, áni go zna. Lecz wy znacie go: iż u was mieszkáć będzie, i w was będzie.
18. Nie zostáwięć was sierotámi: przyjdę do was.
19. Jeszcze máluczko: á świát mię już więcej nie ogląda. Lecz wy mnie widzicie: bo ja żywę, i wy żyć będziecie.
20. W on dzień wy poznacie żeciem ja jest w Ojcu moim, á wy we mnie, i ja w was.
21. Kto ma przykazánia moje, i záchowywa je; tenci jest ktory mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował Ociec moj: i ja go miłowáć będę, i objáwię mu siebie sámego.
22. Powiedział mu Judás, nie on Iszkáryjot: Pánie, coż się zstáło, że nam objáwić masz, á nie świátu?
23. Odpowiedział Jesus, i rzekł mu: Jeśli mię kto miłuje, będzie chował słowá moje: á Ociec moj umiłuje go, i do niego przyjdziemy, á mieszkánie u niego uczynimy.
24. Ktoć mnie nie miłuje, słow moich nie chowa. A słowo ktoreście słyszeli, nie jestci moje: ále tego ktory mię posłał, Ojcá.
25. Tomci wam powiedział u was mieszkájąc.
26. Lecz pocieszyciel Duch święty, ktorego Ociec pośle w imię moje, onci was wszytkiego náuczy: i przypomni wam wszytko comkolwiek wam powiedział.
27. Pokoj zostáwuję wam, pokoj moj dáję wam: Nie jáko dawa świát, ja wam dáję. Niechże się nie trwoży serce wásze, áni się lęka.
28. Słyszeliście żem ja wam powiedział: Odchodzę i wrocę się do was. Gdybyście mię miłówáli, wżdybyście się rádowáli, iż idę do Ojcá: Bo Ociec więtszy jest niżli ja.
29. I terazem wam powiedział przedtym niż się zstánie: iżbyście, gdy się zstánie, wierzyli.
30. Już z wámi wiele mowić nie będę. Abowiem idzie książę świátá tego, á we mnie nic nie ma.
31. Ale iżby świát poznał, że miłuję Ojcá: á jáko mi Ociec rozkazał, ták czynię. Wstańcież, podźmy stąd.
