Przekład z roku 1577 
Jn 14
Kápitułá 14. 1 Pan Jezus ucznie swe smętne cieszy. 2 Odchodząc od nich áby im miejsce zgotowáł. 4 Tomasz się pyta dokądby iść chciáł. 6 A on się drogą, żywotem, i prawdą názywa, oprocz ktorego żaden do ojcá przyść nie może. 8 Filip záś chce ojcá widzieć. 9 Pan ná to powieda iż go ten widział, kto onego widział, gdyż w nim ojciec przez uczynki mieszkał. 13 Potym obiecuje im iż to uczynić chce ocżby ojcá prosili w imię jego. 16. 26. Obiecuje im też duchá świętego pocieszycielá. 21. Ukázuje też iż go káżdy ten miłuje, kto chowa rozkazánia jego. 27 Pokoj swoj uczniom swym zostáwuje. 28 Weselić się im káże, dla odeścia swego. 30 I dlatego iż już książę świátá jest precz wyrzucone.
1. I † rzekł uczniom swym † Niech się nie trwoży serce wásze: wierzycie w Bogá, i w mię wierzycie.
2. W domu Ojcá mojego wiele jest mieszkánia, Bo gdzieby ináczej, wżdybychci wam powiedział, idę zgotowáć wam miejsce.
3. A jeśli odejdę [i zgotuję wam miejsce,] przyjdę zásię o wezmę was do siebie, iżbyście gdzie ja jestem i wy byli.
4. A wiecie dokąd ja idę, i drogę wiecie.
5. Rzekł mu Tomasz, Pánie nie wiemy dokąd idziesz, á jákoż możemy drogę wiedzieć?
6. Rzekł mu Jezus, Ja jestem drogá i prawdá, i żywot: żaden przychodzi do ojcá jedno przez mię.
7. Gdybyście mię ználi, wżdybyście i ojcá mego ználi, i znacie go odtąd, i widzieliście go.
8. Rzekł mu Filip, Pánie ukaż nam ojcá, á dosyć nam ná tym.
9. Rzekł mu Jezus, ták długi czás jestem z wámi, [á nie poznałeś mię? Filipie] ktoć mnie widział, widział ojcá: á jákoż ty mowisz, Ukaż nam ojcá?
10. Nie wierzyszże iż ja w ojcu, á ociec jest we mnie? Słowá ktory ja wam powiedam, od sámego siebie nie mowię, lecz ociec ktory we mnie mieszka, on czyni uczynki.
11. Wierzcie mi iżciem ja w ojcu á ociec we mnie, jeśliż inaczej, dla sámych uczynkow wierzcie mi.
12. Amen amen powiedam wam, Kto wierzy w mię, uczynki ktore ja czynię, i on czynić będzie, i więtsze nád ty czynić będzie: Bo ja do ojcá mego idę.
13. [A oczkolwiek będziecie prosić w imię moje,] to uczynię: áby był uwielbion ociec w synu.
14. Jeśliż o co będziecie prosić w imię moje, ja uczynię.
15. Jeśliż mię miłujecie, chowajcież rozkazánia moje.
16. A ja prosić będę ojcá, á inne(go) pocieszycielá da wam, áby z wámi mieszkał ná wieki,
17. Duchá prawdy, ktorego świát przyjąć nie może: bo go nie widzi, áni go zna: lecz wy znacie go, gdyż u was mieszka, i w was będzie.
18. Nie zostáwięć was sierotámi, przyjdęć do was.
19. Jeszcze máluczko á świát mię już więcej nie ogląda: lecz wy mnie oglądacie: bo ja żywę i wy żyć będziecie.
20. W on dzień wy poznacie, żeciem ja jest w ojcu moim, á wy we mnie, i ja w was.
21. Kto ma rozkazánie moje, i záchowywa je, ten ci jest ktory mnie miłuje: A kto mnie miłuje, będzie go też miłował ociec moj: i ja go miłowáć będę, i objáwię mu siebie sámego.
22. Powiedział mu Judás, nie on Iskárjot, [Pánie co w tym jest] że się nam objáwić masz, á nie świátu?
23. Odpowiedział Jezus i rzekł mu, Jeśli mię kto miłuje, [mowę moję] záchowywáć będzie: á ociec moj umiłuje go, i do niego przyjdziemy, á mieszkánie u niego uczyniemy.
24. Ktoć mnie nie miłuje, poweiści moich nie záchowywa, á powieść ktorą słyszycie, nie jest ci mojá, ále onego ktory mię posłał ojcá.
25. Tom ci wam powiedział u was mieszkájąc:
26. Lecz pocieszyciel on duch święty, ktore(go) pośle ociec w imię moje, onci was náuczy wszytkiego, i przywiedzie wam [ku pámięci] wszystko [com wam] powiedział
27. Pokoj zostáwuje wam, pokoj on moj dawam wam nie jáko dawa świát, ja wam dawam: niechże się nie trwoży serce wásze, áni się lęka.
28. Słyszeliście żem ja wam powiedział, Odchodzę i wrocę się do was. Gdybyście mię miłowali, wżdybyście się weselili żem powiedział, idę do ojcá: Bo ociec † moj † więtszy jest nád mię.
29. I terazciem wam powiedział przedtym niż się stánie, iżbyście gdy się stánie wierzyli.
30. Już dálej z wámi wiele mowić nie będę. Abowiem idzie Książę świátá † tego, † á we mnie nic [nie ma.]
31. Ale iżby poznał świát że miłuje ojcá, á jáko mnie rozkazał ociec, ták czynię: Wstańcież, podźmy stąd.
