Przekład z roku 1572 
Jn 14
Rozdział. 14.
1. NIech się nie trwoży wásze serce wierzcie w Bogá i w mię wierzcie.
2. W domu ojcá mego mieszkánia mnogie są: á jesli (by) nie (było) nie rzekł bym wam. Iż idę zgotowáć wam miejsce.
3. A jesli pojdę zgotowáć wam miejsce, zásię przyjdę i zábiorę was k sobie, áby gdzie ja jestem i wy byście byli.
4. A gdzie ja odchodzę, wiecie, i drogę wiecie.
5. Mowi mu Tomasz: Pánie, nie wiemy gdzie odchodzisz, á jákoż możemy drogę wiedzieć?
6. Mowi mu Jezus: Ja jestem drogá, i prawdá, i żywot, nikt nie przyjdzie do ojcá jedno przez mię.
7. Jesli byście ználi mnie, i ojcá me(go) ználibyście, á odtąd go poznacie i ujrzycie go
8. Mowi mu Filip: Pánie, ukaż nam ojcá, á dosyć nam.
9. Mowi mu Jezus: Ták długi czás z wámi jestem, á nie poználiście mię? Filipie, kto widzi mnie, widzi ojcá A jákoż ty mowisz, ukaż nam ojcá?
10. Nie wierzysz (li) że ja w ojcu, á ociec we mnie jest? Mowy ktore ja mowię wam, od siebie (ich) nie mowię, lecz ociec we mnie mieszkájący, ten czyni spráwy.
11. Wierzcie mi, że ja w ojcu, á ociec we mnie jest. A jesli nie (ták,) dla spraw samych wierzcie mi.
12. Prawdziwie prawdziwie mowię wam, kto wierzy w mię, spráwy ktore ja czynię, i on uczyni, i więtsze niźli te uczyni. Iż ja ku ojcu mojemu idę.
13. I oczkolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, áby rozsławion ociec w synu.
14. Jesli czego poprosicie w imię moje ja uczynię.
15. Jesli mię miłujecie, przykazánie moje chowajcie.
16. A ja uproszę ojcá, á ine(go) pocieszycielá da wam, áby trwał z wámi ná wieki, duch prawdy, ktorego świát nie może wziąć, iż go nie baczy, áni go zna.
17. Wy záś znacie go iż u was mieszka, i w was będzie.
18. Nie ostáwię was sirotámi, przyjdę k wam.
19. Jeszcze máło, á świát więcej nie ujrzy mię, wy záś ujrzycie mię, iż ja żywię, i wy żyć będziecie.
20. W on dzień wy poznacie, że ja w ojcu moim, á wy we mnie, i ja w was.
21. Kto ma przykazánie moje i chowa je, on jest miłujący mię: kto záś miłuje mnie, umiłowan będzie od ojcá mego, i ja go miłuję, i objáwię się sámego siebie
22. Mowi jemu Judasz Iskáryjotski: Pánie, co się dzieje, iż nam masz objáwić samego siebie, á nie świátu?
23. Odpowiedział Jezus, i rzekł mu, jesli kto miłuje mnie, słowo moje záchowa, i ociec moj umiłuje go, i k niemu przyjdziemy, i mieszkánie u niego uczynimy.
24. Kto nie miłuje mnie, słow moich nie chowa: á słowo ktore słyszycie, nie jest moje, ále (onego) ktory mię posłáł ojcá.
25. To mowiłem wam u was mieszkájąc.
26. Záś pocieszyciel duch święty, ktorego pośle ociec w imię moje, on was náuczy wszego, i wspomienie wam wszytko cokolwiek rzekłem wam
27. Pokoj zostáwiam wam, pokoj moj dáję wam: Nie jáko świát dáje, ja dáję wam: Niech nie trwoży się serce wásze, áni lęka.
28. Słyszeliście że ja rzekłem wam, odchodzę i przychodzę k wam. Gdybyście mię miłowáli, rádowalibyście się, iżem rzekł, idę ku ojcu, iż ociec więczszy niźli ja jest.
29. A teraz rzekłem wam, drzewiej niż się dzieje, ábyście wierzyli gdy się dziać będzie.
30. Już nie wiele mowić będę z wámi, idzie bo świáta tego książę, á we mnie nie ma nic,
31. Ale áby poznał świat, iż miłuję ojcá, á jáko mi rozkazał ociec, ták czynię: Wstáńcie idźmy stąd.
