Przekład z roku 1561 
Jn 14
Cap(itulum): 14. Pan Jezus od zwolennikow bojaźń oddálając, powiáda sie być prawdą, drogą, i żywotem, i z ojcem jednej istności, naukę swoję chowáć każe.
1. I rzekł do zwolennikow swoich Niech sie nie frásuje serce wásze. Wierzycie w Bogá, i w mię wierzcie.
2. W domu u ojcá mego, mieszkánia jest wiele, by było ináczej, powiedziałbym wam. Albowiem idę ábych wam zgotował mieśce.
3. A odejdęli, i nágotuję wam mieśce, przyjdęć zásię, i wezmę was do siebie, ábyście gdzie ja jestem, tám i wy byli.
4. A gdzie ja idę wiecie, i drogę wiecie.
5. Rzekł mu Thomasz: Pánie, nie wiemy gdzie idziesz: a jáko możemy drogę wiedzieć?
6. Rzekł mu Jezus: Ja jestem drogá, i prawdá, i żywot: żaden nie przychodzi do ojcá, jedno przez mię.
7. Byście mię poználi, wżdy byście i ojcá mego poználi, á odtychmiast poznacie go, i widzieliście go.
8. Rzekł mu Philip: Pánie, ukaż nam Ojcá, á dosyć nam ná tym.
9. Rzekł mu Jezus: Ták długi czás jestem s wámi, á nie poználiście mię? Philippie, kto mnie widzi, widzi i Ojca? Jákoż ty powiádasz ukaż nam ojcá?
10. Nie wierzysz, iż ja w Ojcu, á Ociec jest we mnie? Słowá ktore ja mowię wam, nie mowięć ich wam od siebie. Ale ociec we mnie mięszkájący, sam czyni uczynki.
11. Nie wierzycie iżem ja w ojcu, á ociec we mnie jest? Jeśli jáko tedy wżdy dla sámych uczynkow wierzcie.
12. Záprawdę, záprawdę powiádam wam. Kto w mię wierzy, uczynki ktore ja czynię, i on będzie czynił, i więtsze niżli te czynić będzie,
13. ábowiem ja do ojcá idę. A o cokolwiek będziecie prosić ojcá w imię moje, to uczynię, áby był osławion ociec w synie.
14. Jeśli czego będziecie prosić w imię moje, to uczynię.
15. Jeśli mnie miłujecie, záchowywajcie przykázania moje.
16. A ja będę prosił Ojcá, á da wam innego pocieszycielá, áby s wámi mieszkał ná wieki,
17. Duchá prawdy, ktorego świát nie może wziąć, iż go nie widzi, áni go zna, ále wy go poznacie, ábowiem u was będzie mieszkał, i w was będzie.
18. Nie zostáwięć was sirotkámi, przyjdęć do was.
19. Jeszcze máluczki czás: á świát mnie już nie widzi: ále wy mnie widzicie: że ja żywę, i wy żyć będziecie.
20. W on dzień wy poznacie, żem ja jest w ojcu moim, á wy we mnie, i ja w was.
21. Kto ma przykázania moje, á zachowywa je: ten jest ktory mię miłuje, á kto mie miłuje, będzie go miłował ociec moj: i ja go będę miłował, i objáwię sie mu.
22. Rzekł do niego Judasz, nie on Iskáryjoth: Pánie, coż sie to stáło, że sie nam masz objáwić, á nie świátu?
23. Odpowiedział Jezus, i rzekł do niego: Jeśli mnie kto miłuje, słowá moje chowáć będzie, i ociec moj będzie go miłował á przyjdziemy do niego, á mieszkánie sobie u niego uczynimy,
24. á kto mnie nie miłuje: słow moich nie chowa. A słowá ktoreście słyszeli, nie są moje, ále onego ktory mię posłał, Ojcá
25. Tem rzeczy mawiał wam, mieszkájąc u was.
26. Ale pocieszyciel Duch święty ktore(go) ześle ociec w imię moje, ten was náuczy wszytkie(go), i przypomni wam wszytkie rzeczy, ktore wam kolwiek powiem.
27. Pokoj wam zostawiam, pokoj moj dáję wam, nie ták jáko świát dawa, ja wam dáję. Niechże sie nie frásuje serce wásze, ani sie niech lęka.
28. Słyszeliście iżem ja wam powiedział: Idę, i przychodzę do was. Byście mię miłowali, wżdam byście sie rádowáli, że idę do ojca: Bo ociec więtszy jest niżli ja.
29. A terazem wam (to) powiedział pierwej niżeby sie stáło: iż gdzie by sie już stáło, ábyście wierzyli.
30. Już nie_wiele z wámi będę mowił: bo idzie Książę tego świátá, a we mnie nic nie ma.
31. Ale áby poznał świát, iż miłuję Ojcá, á jáko mi dał Ociec poruczeństwo, ták czynię: wstańcie podźmy s_tąd.
