Przekład z roku 1553 
Jn 14
Capitulum XIV
1. I powiedziáł ucznium swoim, niechaj się nie trwoży serce wasze, Wierzycie w Boga, i w mię wierzcie,
2. w domu ojca moje(go), jest ci wielé mięszkaniá, Gdzie by inac<z>yj [było] powidziáł ci bych wám, Idę wam mieśce nagotować,
3. A jeśliże pójdę, wám mieśce nagotować zasięć przyjdę i wás do siebie wezmę, aby gdzie já jestem i wyście byli,
4. A gdzieć já idę [wy] wiecie i drogę wiecie.
5. Rzecze mu Thomasz, Panie nie wiemy gdzie idziesz, jakóż możemy drogę wiedzieć?
6. Rzecze mu Jes(us) Jám ci jest droga i prawda i żywot, Nikt ci nie przychodzi do ojca, jedno przez mię,
7. gdziebyście mnie poznali i ojca byście poznali, I odtychmiast znácie go, i widzieliście go.
8. Rzecze mu Philip, panie ukáż nám ojca, a dosyć ci mámy,
9. Rzecze mu Jesus, Przez tak długi czas z wami jestem a nie poznaliścież mię? Philipie, ktoć mnie widziáł, widziáł ci ojca, a jakoż ty mowisz, ukáż nám ojca?
10. [Albo] nie wierzysz iżem já w ojcu a ociec we mnie jest? Słowa któreć já wám mówię, od samegoć ich siebie nie mówię, Ociec ci ktory we mnie mieszká, ten ci uczynki działa,
11. Wierzcie mi, gdyżem ja w ojcu, a ociec we mnie jest, Abo więc dlá samych uczynków wierzcie mi.
12. Zapráwdę zapráwdę wám powiedám, kto w mię wierzy, uczynki ktore já czyni<ę> i on uczyni, i więtsze niżli oto ty uczyni, a to iż já do ojca mojego idę,
13. I czego byście kolwiek prosili w imię moje, to uczynię, aby był uwielbion ociec w synie,
14. Czego byście prosili w imię moje, já uczynię.
15. Jeśliże mię miłujecie, rozkázanié moje chowájcie,
16. A ja będę prosił ojca, a on wam dá inszego pocieszyciela, aby mieszkáł z wami na wieki,
17. ducha prawdy, ktorégo świat wziąć nie może, Bo go nie widzi ani go zna a wy go znacie, bo u wás mieszka i w wás będzie,
18. Nie opuszczęć4 wás sirotami, przyjdęć do wás.
19. Jeszcze maluczko, a świat mnie już nie widzi, á wy mnie widzicie, iż já żywę, i wy żyć będziecie,
20. w on to dzień wy poznacie, iżem ja w ojcu moim, i wy we wmnie i já w wás.
21. kto má przykázaniá moje i chowá jé, jest ci onem, ktory mię miłuje, A kto mię miłuje, od ojca mojego miłowán będzie, i já go będę miłował, i okaże mu siebie same(go),
22. Rzecze mu Judasz nie Iskaryjotes, Panie cóż się zstało, że się nám okazać mász, a nie światu.
23. Odpowiedziáł Jesus, i rzekł jemu, Jeślić mię kto miłuje, mowęć moję chować będzie, I ociec mój, miłować go będzie, i do niego przyjdziemy, i mieszkanié u niego uczyniemy,
24. kto mię nie miłuje, mów ci moich nie chowá, A mowa ktorą słyszycie, nie jest ci moja, ale tego ktory mię posłáł ojca.
25. Tym ci wám rzeczy powiedziáł u wás mieszkając,
26. A pocieszyciel duch święty, ktorégo pośle ociec w imię moje, on ci wás nauczy wszystkich rzeczy i wszystko wám przypomni cokolwiekiem wám powiedziáł,
27. Pokój moj, zostawuję wám, pokój mój dáję wam, nie jako świat dawá, já wám daję, Niech się nie trwoży sercé waszé ani lęká,
28. słyszeliście iżem wám powiedział, Idęć a przyjdę do wás, Byście mię miłowali, weselilibyście się, iżem powiedziáł, idę do ojca, Boć ociec więtszy jest niżeli já,
29. I teraz ci wám mowię pierwyj niżli się zstanie, abyście, gdyby się zstało uwierzyli.
30. Już ci daléj nie będę wielé mowił z wami, Abowiem ci idzie książę tego swiata, a we mnie-ć nic nie má
31. ale żeby świat poznáł, że [já] miłuję ojca, i jáko mi rozkázáł ociec tak czynię, Wstańcie, podźmy stąd.
