Przekład z roku 1561 
Jn 13
Cap(itulum): 13. Pan Chrystus po wieczerzy nogi zwolennikom dájąc im pokory przykład umywa. Judaszá zdrajcę ukázuje, i zwolennikow ucieczenie od siebie, przepowiada.
1. A przede dniem świętym wielkonocnym, wiedząc Jezus iż przyszłá godziná jego: áby szedł z tego świátá do Ojcá: gdyż miłował swe ktorzy byli ná świecie, aż do końcá je miłował.
2. Gdy tedy wieczerzáli, gdy już był Dyjabeł wpuścił w serce, Judaszá Symoná Iskáryjothy áby go wydał:
3. wiedząc iż wszystkie rzeczy dał mu Ociec w ręce, á iż od Bogá wyszedł i do Bogá idzie:
4. Wstał od wieczerzy, i położył odzienie swoje, á wziąwszy prześcierádło, przepasał sie.
5. Potym nálał wody w miednicę, i począł umywáć nogi zwolennikom, á ucieráć prześcierádłem ktorym sie był przepásał.
6. Także tedy przyszedł do Simoná Piotrá. I rzekł do niego Piotr: Pánie, tyż mi to nogi umywasz?
7. Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Co ja czynię, ty teraz nie wiesz: ále będziesz potym wiedział.
8. Powiedział mu Piotr: Nie będziesz mi umywał nog ná wieki. Odpowiedział mu Jezus: Nie umyjęli cię, części ze mną mieć nie będziesz.
9. Rzekł do niego Simon Piotr: Pánie, nie tylko nogi moje, ále i ręce, i głowę.
10. Rzekł mu Jezus: Kto umyty jest, nie potrzebá mu jedno żeby nogi umył: bo jest wszystek czysty. I wy czyści jesteście, ále nie wszystcy.
11. Bo wiedział ktory to był, co go miał wydać, i przetoż rzekł: Nie jesteście wszyscy czyści.
12. Gdy tedy umył nogi ich, wziął ná sie odzienie swoje: á siadszy, mowił záś do nich: Wiecież com wam uczynił?
13. Wy zowiecie mię Mistrzem i Pánem, á dobrze mowicie, bom jest nim.
14. Więc jeśliż ja umyłem nogi wásze, będąc Pánem i Mistrzem, tedy i we winniście jeden drugiemu nogi umywać.
15. Abowiem dałem wam przykład, żebyście jákom ja uczynił wam, ták i wy czynili.
16. Záprawdę, záprawdę powiádam wam: Nie jestci sługá więtszy nád páná swego, áni Apostoł więtszy niżli ten co go posłał.
17. Jeśli te rzeczy wiecie, będziecie błogosłáwieni, będziecieli je czynić.
18. Nie mowięć o wszystkich was, jać wiem ktorem obrał. Ale żeby sie wypełniło pismo, Kto pożywa ze mną chlebá, podniesie przeciwko mnie piętę swoję.
19. Odtychmiast powiádam wam przed tym niżby sie to stáło, iż gdyby sie to stáło, ábyście wierzyli iżem ja jest.
20. Záprawdę, záprawdę powiádam wam: Kto przyjmuje gdy kogo poślę, ten mnie przyjmuje: á kto mnie przyjmuje, przyjmuje onego ktory mnie posłał.
21. A gdy to powiedział Jezus, zátrwożył sie ná duchu: i oświádczył, á rzekł: Záprawdę, záprawdę powiádam wam, iż jeden z was mię wyda.
22. Poglądáli tedy po sobie zwolennicy, nie wiedząc o kim by to mowił.
23. I był jeden z zwolennikow jego ktory leżał ná piersiach Jezusowych, ktorego miłował Jezus.
24. Skinął tedy ná tego Simon Piotr, i rzekł mu: Kto to jest o kim mowi?
25. Tákże gdy leżał on ná piersiách Jezusowych, rzekł mu: Pánie, Kto to jest?
26. Odpowiedział Jezus: Ten jest ktoremu ja zamaczány chleb podam. A potym rozmoczywszy chleb podał Judaszowi Simonowemu Iskáryjocie.
27. A zá oną sztuczką wszedł weń szátan. I rzekł do niego Jezus: Co czynisz, czyń co rychlej.
28. A tego żaden z tych co siedzieli nie wiedział, k czemu by to mowił.
29. Bo niektorzy mnimáli, iż Judasz miał worki, żeby mu rzekł Jezus: Nákup tego czego nam trzebá ná dzień Święty, álbo żeby co dał niedostátecznym.
30. Gdy tedy on wziął sztuczkę chlebá, wnet precz wyszedł. A byłá noc.
31. A ták gdy wyszedł, rzekł Jezus: Teraz objaśnion jest syn człowieczy: i Bog objáśnion jest w nim.
32. Jeśli Bog objaśnion jest w nim, i Bog objaśni go sam w sobie: á nátychmiast objáśni go.
33. Synaczkowie, niedługo jeszcze jestem z wámi. Będziecie wy mnie szukać: á jákom Żydom powiedział, Dokąd ja idę, wy nie możecie przyść (ták) i wam teraz mowię.
34. Dáję wam nowe przykazánie, ábyście sie zobopolnie miłowáli: jákom ja was miłował, ábyście sie i wy (ták) miłowáli społecznie.
35. Potymci poznáją wszystcy żeście zwoleńcy moi, będziecieli mieć jeden ku drugiemu społeczną miłość.
36. Rzekł do niego Simon Piotr: Pánie, dokądże idziesz? Odpowiedział Jezus: Gdzie ja idę, nie możesz ty teraz zá mną iść, ale pojdziesz zá mną potym.
37. Rzekł mu Piotr: Czemu nie mogę teraz zá tobą iść? duszę moję położę zá cię.
38. Odpowiedział mu Jezus: Żywot swoj zá mię położysz? Záprawdę, záprawdę powiádam tobie: Nie zápoje Kur áż sie mnie trzy_kroć záprzysz.
