Przekład z roku 1572 
Mt 13
Rozdział 13.
1. Zaś w dzień on, wyszedszy Jezus z do(mu) siedział przy morzu.
2. I zebráli się k niemu tłumy mnogie, áż do łodzi zstąpił i siedział, a wszytek tłum ná brzegu stał.
3. I mowił im wiele przez podobieństwá rzekąc. Oto wyszedł rozsiewácz siać.
4. A gdy siał, niektore (ziárná) pádły przy drodze, á przyszli ptácy i pojedli je.
5. Drugie záś pádły ná skáliská, gdzie nie miáły ziemie mnogiej, i wnet wznikły, ponieważ nie miáły głębokiej ziemie.
6. Lecz gdy słońce weszło zgorzáły, á ponieważ nie miáły korzeniá uschły.
7. Drugie lepak pádły w ciernie, i wzrosło ciernie, á zádusiło je.
8. Záś insze pádły ná ziemię dobrą, i dáły owoc, insze wżdy sto, insze záś sześćdziesiąt, á insze trzydzieści.
9. Kto ma uszy słucháć, niech słyszy.
10. A przystąpiwszy uczniowie rzekli mu: przecz w podobieństwach mowisz im?
11. A on odpowiedájąc rzekł jim, iż wam dano rozumieć tájemnice krolestwá niebieskie(go), onym záś nie dano.
12. Bo jeśli by kto miał, dano będzie jemu, i obfitowáć będzie. A kto záś nie ma, i to co ma wzięto będzie od nie(go).
13. Dla_te(go) w podobieństwach im mowię iż pátrząc nie widzą, i słuchájąc nie słyszą ani rozumieją.
14. I wypełnia się ná nich proroctwo Ezájaszowe mowiące: Słuchem usłyszycie á nie wyrozumiecie, i widząc uwidzicie, á nie wypátrzycie.
15. Zmięszssáło bo serce ludu tego, i uszymá cięszko słuchali, i oczy swe zámrużyli, áby kiedy nie ujrzeli oczymá, i uszymá usłyszeli, i sercem wyrozumieli, i obrociliby się, i uzdrowiłbym je:
16. Wásze záś błogie oczy iż widzą, i uszy wásze iż słyszą.
17. Prawdziwie bo mowię wam, iż mnodzy prorocy i spráwiedliwi żądali widzieć, co wy widzicie, á nie widzieli. I słyszeć co słyszycie, á nie słyszeli.
18. Wy przeto słyszcie podobieństwo siejącego.
19. Wszelki gdy słyszy słowo krolestwá á nie rozumie, przychodzi złośliwy, i wydziera, co posiano w sercu jego, á ten jest co przy drodze posiany.
20. Záś co ná skálistych (miejscách) posiany, ten jest kto słowá słucha, i wnet z rádością przyjmuje je,
21. Nie ma záś korzenia w sobie, ále doczesny jest, gdy zaś bywa utrapienie álbo prześládowánie dla słowá, wnet się obráża.
22. Záś do ciernia posiany, ten jest, co słowá słucha, á troskánie wieku tego i zwodzenie bogáctwá zádusza słowo i bez owocu bywa.
23. Záś co ná ziemię dobrą posiany, ten jest co słowo słyszy i rozumie, ktory owoc przynosi i czyni, inszy wżdy sto, inszy záś sześćdziesiąt, á inszy trzydzieści.
24. Drugie podobieństwo. przełożył im mowiąc: Podobne jest krolestwo niebieskie człowiekowi siejącemu dobre nasienie na roli swojej.
25. A gdy spáli ludzie przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał stokłosu w pośrodek pszenice i poszedł.
26. Gdy záś wzeszłá trawá i owoc uczyniła, tedy zjáwił się i stokłos.
27. Przystąpiwszy záś niewolnicy domowego gospodárzá, rzekli jemu: Pánie, nie dobre li nasienie posiałeś na twojej roli? Skądże przeto jest stokłos?
28. A on rzekł im: Nieprzyjaciel człowiek to uczynił. Zaś niewolnicy rzekli jemu: Przeto chcesz li szedszy wypielemy ji?
29. On záś rzekł: Nie, by snać wypiełájąc stokłos nie powyrywálibyście pospołu s nim pszenice,
30. niechajcie roście oboje pospołu do żniwá. A czásu żniwá rzekę żeńcom: Zbierzcie pierwej stokłos, i powiąszcie ji w snopki żeby ji spalić, záć pszenicę zgromadźcie do gumná mojego.
31. Drugie podobieństwo przełożył im mowiąc: Podobne jest krolestwo niebieskie ziárnu gorczyce, ktore wziąwszy człowiek posiał ná roli swojej,
32. Ktore namniejsze jest ze wszego nasienia, ále gdy uroście więtsze jest ze wszech zioł, i bywa drzewem, áż przylatáją ptacy niebiescy i gniazdá czynią ná roszczkách jego.
33. Drugie podbieństwo przełożył im: Podobne jest krolestwo niebieskie kwásowi, ktory wziąwszy niewiásta záchowáłá we trzy miárki mąki, áż ukisnie wszytko.
34. To wszytko wymowił Jezus w podobieństwach tłuszczam á bez podobieństwa nie mowił im,
35. Aby się spełniło co rzeczono przez proroká mowiącego: Otworzę w podobieństwach ustá moje, wyłożę skrytości od záłożenia świátá.
36. Tedy opuściwszy tłuszcze szedł w dom Jezus.
37. I przystąpili k niemu uczniowie je(go) mowiąc: Rozpowiedz nam podobieństwo stokłosu polnego.
38. On záś odpowiedájąc rzekł im: On co sieje dobre nasienie, jest syn człowieczy, záś rola jest świát, A dobre nasienie, ci są synowie krolestwá, záś stokłos są synowie złościwego.
39. Záś nieprzyjaciel ktory ji sieje jest dyjabeł. Záś żniwo, skończenie wieku jest Záś żeńcy Anjołowie są.
40. Jáko przeto zbieráją stokłos i ogniem żgą, ták będzie w skończeniu wieku tego.
41. Pośle syn człowieczy ánjoły swoje, i zbiorą z krolestwa jego wszytkie zawády i czyniących niepráwość,
42. I wyrzucą ich do komina ognistego. Tám będzie płácz i zgrzytánie zębow.
43. Tedy spráwiedliwi záświecą jako słońce w krolestwie ojcá swego. Kto ma uszy słucháć, niech słyszy.
44. Zásię podobne jest krolestwo niebieskie, skárbowi skrytemu w roli, ktory nálasszy człowiek zákrył, i od rádości jego idzie i wszytko co ma przedáje, i kupuje rolą onę.
45. Zásię, podobne jest krolestwo niebieskie człowiekowi kupcowi szukájącemu dobrych pereł,
46. Ktory nálasszy jednę wielce drogą perłę, szedszy przedáje wszytko co ma, i kupuje onę.
47. Zásię, podobne jest krolestwo niebieskie, niewodowi zápuszczonemu do morzá, i s káżdego rodzáju zbierájącemu,
48. Ktory gdy się nápełnił wywlekli ná brzeg, i siedzący zebráli dobre do sędow, záś gniłe precz odrzucili.
49. Ták będzie w skończeniu wieká. Wynidą ánjołowie i wyłączą złośliwych s pośrodku spráwiedliwych,
50. I wyrzucą ich do kominá ognistego. Tám będzie płácz i zgrzytánie zębow.
51. Mowi im Jezus; zrozumieliście li to wszytko? Mowią mu: Ták Pánie.
52. On záś rzekł im: Dla_tego káżdy uczony w piśmie náuczon do krolestwá niebieskiego, podobny jest człowiekowi domowemu gospodarzowi, ktory wyrzuca s skárbu swego nowe i wiotche.
53. I stáło się gdy skończył Jezus te to podobieństwá, przeniosł się z_onąd,
54. I przyszedszy do ojczyzny swej, uczył ich w skole ich, áż się sami dziwowáli i mowili: Skąd temu mądrość tá i mocy?
55. Nie ten li jest cieśle syn? Nie mátkę li jego zową Maryją? I brácią jego Jákob i Joses i Symon i Judá?
56. I siostry jego nie wszytkie li u nas są? Skąd przeto temu oto to wszystko?
57. I obrażáli się w nim. Záś Jezus rzekł im: Nie jest prorok beze czci tylko w ojczyznie swojej, i w domu swoim
58. I nie uczynił tám mocy mnogich dla niewiáry ich.
