Przekład z roku 1577 
Mk 11
Kápitulá 11. 1 Jezus ná oślęćiu wjechał do Jeruzálem. 11. Ná noc wyszedł do Betánii. 12. Ráno idąc záś do miástá figę przeklął. 15. Do kościołá wszedszy kupce z niego wygnał. 21. Figá przeklęta uschłá, z ktorej przyczynę wziąwszy, wiárę záleca Jezus uczniom swym. 25. záleca i modlitwę, i odpuszczenie jeden drugiemu. 28. Fáryzeuszowie nań czyháją, pytájąc go o mocy jego. 30 Ktorych on pytanim o ponurzániu Janowym od siebie odpáwuje.
1. Gdy się [przybliżali] do Jeruzálem, [do Betfáge,] i Betánii, przy gorze oliwnej postał dwu z uczniow swoich.
2. I rzekł im, Idźćie [do miásteczká] ktore jest przećiwko wam: á nátychmiast wszedszy do niego, najdziećie oślę uwiązáne, ná ktorym żaden z ludzi nie siedział: odwiązawszy je przywiedzćie.
3. A jeśliżby wam kto rzekł, przecz to czynićie? powiedzćie, iż go pan potrzebuje: á wnet je tu poszle.
4. I szli, á náleźli oślę uwiązáne u forty, ná dworze, gdzie się dwie drodze schádzáły: i odwiązáli je.
5. A niektorzy z onych co tám stali rzekli im, Coż czynićie odwięzując oślę?
6. A oni im powiedzieli jáko roskazał Jezus: i puśćili je.
7. I przywiedli oślę do Jezusá, i wrzućili ná nie száty swe: [i wsiadł ná nie.]
8. A wiele ich stáło odzienia swoje ná drodze: drudzy zásię rąbáli gáłązki z drzew, i rośćielali ná drodze.
9. A wprzod idący i náśládujący wołáli, mowiąc, Hosánná, błogosłáwiony ktory idzie w imię páńskie:
10. Błogosłáwione krolestwo idące w imię páńskie, ojcá nászego Dawidá, Hosánná ná wysokośćiach.
11. [I wszedł Jezus do] Jeruzalem i do kośćiołá: á obejzrzawszy wszytko, gdy już byłá wieczorna godziná, wyszedł do Betánii z dwiemanaśćie.
12. A názájutrze gdy wchodzili z Betániej, łáknął:
13. A ujzrzawszy z dáleká figę, májącą liśćie, przyszedł iżby co ná niej nálazł: á przyszedszy ku niej nic nie nálazł, jedno liśćie: bo nie był czás figami.
14. A odpowiedájąc Jezus rzekł jej, Niech nikt ná wieki nie uzywa owocu z ćiebie: á słyszeli uczniowie jego:
15. I przyszli do Jeruzálem: á Jezus wszedszy do kośćiołá, począł wyrzucáć przedájące i kupujące w kośćiele: i sprzewrácał stoły tych co pieniądzmi hándlują, i stołki tych co przedawáli gołębie:
16. Ani dopuśćił áby miał kto nieść naczynie przez kośćioł.
17. A náuczał, mowiąc im, izaż nie jest nápisano, że dom moj, dom modlitwy będzie názwan wszytkim narodom? á wyście gi uczynili jáskinią zbojcow.
18. A słyszeli to uczeni w piśmie i przedniejszy ofiárownicy, i szukáli jákoby go zátráćili: ábowiem się go bali, iż wszytek tłum zdumiewał się z náuki jego.
19. A gdy było wieczor, wychadzał z miástá.
20. A ráno idąc imo, ujzrzeli figę z korzenia uschła:
21. A Piotr wspomniawszy, rzekł mu, Rabbi, wej figá oná ktorąś przeklął, uschłá.
22. A Jezus odpowiedziawszy rzekł im, [Miejćie wiárę Bożą.]
23. Amen powiedamći wam Iż ktobykolwiek rzekł tej gorze, podnieś się á wrzuć się w morze, á niewątpiłby w sercu swym, leczby uwierzył że się stánie co mowi, stánie się mu coby jedno rzekł.
24. Przetoż wam powiedam wszystko oczkolwiek modląc się prośićie, wierzćie [że weźmiećie] á stánie się wam.
25. A gdy stániećie modląc się, odpuść ćie jeśli co przećiw komu maćie: áby i oćiec wász ktory jest w niebie odpuśćił wam przestępstwá wásze.
26. A jeśliż wy nie odpuśćićie, áni oćiec wász ktory w niebie jest, odpuśći przestępstw wászych.
27. [I przyszli zásię] do Jeruzálem: á gdy się on przechadzał w kośćiele, przyszli do niego przedniejszy ofiárownicy i uczeni w piśmie i stárszy,
28. I mowili mu, ktora to zwierzchnością czynisz, á ktoć dał zwierzchność tę ábyś to czynił?
29. A Jezus odpowiedájąc rzekł im, Spytam i ja was o rzecz jedną, á odpowiedźćie mi, á powiem wam ktora zwierzchnośćią to czynie.
30. Ponurzánie Janowe z niebá li było, czyż ludzi? odpowiedzćie mi.
31. [I rozbieráli miedzy sobą,] mowiąc, [jeśli rzeczemy] z niebá, rzecze, przeczżeśćie mu tedy nie wierzyli?
32. Ale jeśli rzeczemy z ludzi: bali się ludu. [Abowiem wszyscy trzymáli o Janie iż] prawdziwie był prorokiem.
33. A odpowiedájąc, mowili Jezusowi, niewiemy: A Jezus odpowiedziawszy rzekł im, i ja wam nie powiem ktorą zwierzchnością to czynię.
