Przekład z roku 1599 
Mt 10
1. I zezwawszy dwunaście uczniów swoich, dał im moc nád duchy nieczystymi, áby je wyganiáli, i uzdrawiáli wszeláką chorobę, i wszeláką niemoc.
2. A dwunaście Apostołów té są imioná: Piérwszy, Symon którégo zowią Piotr, i Andrzéj brat jego, Jákub syn Zebedęuszów, i Jan brát jego,
3. Philip i Bárthłomiéj, Thomasz i Máttheusz Celnik, Jákub Alpheuszów, i Tádeusz,
4. Symon Kánánęjczyk, i Judasz Iszkáryjoth, który go téż wydał.
5. Tych dwunaście posłał Jesus: rozkázując im, mówiąc: na drógę pogánów nie záchodźcie, i do miást Sámáritáńskich nie wchodźcie,
6. ále ráczéj idźcie do owiec któré poginęły z domu Izráelskiégo.
7. A szedszy przepowiádajcie, mówiąc: Iż sie przybliżyło królestwo niebieskié.
8. Niemocné uzdrawiajcie, umárłé wskrzészajcié, trędowáté oczyściajcie, czárty wyrzucajcie: dármoście wzięli, dármo dáwajcie.
9. Nie miéjcie złotá, áni śrébrá, áni pieniędzy w trzosách wászych.
10. áni tájstry w dródze, áni dwu sukien, ani bótów, áni laski. Abowiém godzien jest robotnik stráwy swojéj.
11. A do którégokolwiek miástá álbo mistásteczká wnidzeicie, pytajcie sie kto w nim jest godzien: i tám mieszkajcie póki nie wynidziecie.
12. A wchodząc w dóm pozdrawiajcie ji mówiąc: Pokój temu domowi.
13. A jeśliby był on dóm godnym, przyjdzie nań pokój wász. á jeślbyi nie był godny: pokój wász wróci sie do was.
14. I ktobykolwiek was nie przyjął, áni słuchał mów wászych: wychodząc precz z domu albo z miástá i otrząśnicie proch z nóg wászych.
15. Zapráwdę powiádam wam: lżéj będzie ziemi Sodomskiéj i Gomorrejskiéj w dziéń sądny, niżli miástu onému.
16. Oto ja was posyłam jako owce między wilki. Bądźcież tedy mądrymi jáko wężowie, a prostymi jáko gołębice.
17. A strzeżcie sie ludzi. Abowiém was będą wydáwáć do rad, i w bóżnicach swoich was biczowáć będą.
18. I do stárost i do królów będziecie wodzeni dla mnie, ná świádectwo im i pogánom.
19. A gdy was wydádzą, nie myślcie jáko ábo cobyście mówić mieli. Bo wam będzie dano onéj godzina, cobyśćie mówilli.
20. Albowiém nie wy jesteście którzy mówicie, ále duch ojcá wászég(o) który mówi w was.
21. A wyda brát brátá na śmierć, i ociec syná i powstáną synowie przeciw rodzicom, i o śmierć ich przypráwiáć będą.
22. I będziecie w nienawiści u wszystkich, dla imieniá mego. Ale kto wytrwa áż do końcá, ten będzie zbáwion.
23. A gdy was prześládowáć będą w tym mieście uciekajcie do drugiégo. Záprawdę powiádam wam, że nie skończycie miast Izráelskich, áż przyjdzie syn człowieczy.
24. Nie jest uczeń nád mistrzá, áni sługá nád Páná swego.
25. Dosyć uczniowi áby był jáko mistrz jego, á słudze jáko pan jego. Jeśli gospodarzá Beelzebubem názwáli, jákoż dáleko więcéj domowniki jego?
26. Nie bójcież sie ich tedy. Albowiém sktytégo, co by odkryto być nie miáło, áni tájemnégo, czego by wiedziéć nie miano.
27. Co wam w ciemności mówię, powiádajcie ná świátle, á co w ucho słyszycie, przepowiadájcie na dáchách.
28. A nie bójcie sie tych którzy zábijáją ciáło, á dusze zábić nie mogą: ále ráczéj bójcie sie tego, który i duszę i ciáło może zátrácić do piekłá.
29. Jzali dwu wróblów zá pieniądz nie przedáją, á jeden z nich nie upádnie ná ziemię bez ojcá wászégo?
30. A wásze włosy wszytkié ná głowie są policzoné.
31. Nie bójcież sie tedy: lepszyście wy niż wielu wróblów.
32. Wszelki tedy który mię wyzna przed ludźmi, wyznam go ja też przed ojcem moim, który jest w niebiesiéch.
33. A któryby sie mnie záprzał przed ludźmi, záprę sie go i ja przed ojcem moim, który jest w niebiesiéch.
34. Nie mniémajcie żebym przyszedł puszczáć pokój na na ziemię. nie przyszedłem puszczáć pokoju, ále miecz.
35. Bom przyszedł rozłączyć człowieká przeciw ojcowi jego i córce przeciw mátce jéj i niewiastkę przeciw świekrze jéj:
36. I będą nieprzyjaciele człowieká domownicy jego.
37. Kto miłuje ojcá ábo mátkę więcéj niż mię, nie jest mnie godzien. á kto miłuje syná álbo córkę nád mię, nie jest mnie godzien.
38. A kto nie bierze krzyżá swego, á nie náśláduje mnie, nie jest mie godzien.
39. Kto nálazł duszę swoję , stráći ją: á kto by strácił duszę swą dla mnie, najdzie ją.
40. Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje: á kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego który mię posłał.
41. Kto przyjmuje proroká w imię proroká: zápłatę proroká weźmie. á kto przyjmuje spráwiedliwego w imię spráwiédliwego: zapłátę spráwiedliwégo weźmie.
