Słowo: twoje (1599) 
Wystąpienia 21-34 z 34
Mk 2,9 Cóż łácwiéj jest, rzéc powietrzem ruszonému: Odpuszczáją sie tobie grzéchy: czyli rzéc: Wstań, weźmi łóżko twoje i chodź;
Mk 9,37 Odpowiedział mu Jan, mówiąc: Náuczycielu, widzieliśmy niektóré(go) w imie twoje czárty wyrzucájącego, który nie chodzi zá námi i zákazáliśmy mu.
Mk 12,36 Abowiém sam Dawid mówi w Duchu S. Rzékł Pan Pánu memu, siądź po práwicy mojéj, áż położe nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twóich.
Łk 2,30 Gdyż oczy moje oglądáły zbáwienié twoje.
Łk 4,7 Ty tedy jeśli sie pokłonisz przede mną, będą twoje wszytkié.
Łk 5,14 A on mu przykazał áby nikomu nie powiedał: ále idź ukaż sie kápłanowi, i ofiáruj zá oczyścienié twoje, jako rozkazał Mojżész, ná świádectwo im.
Łk 5,20 Których wiárę ujźrzawszy, rzékł: Człowiecze, '' odpuszczáją sie tobie grzéchy twoje.
Łk 5,24 Lecz ábyście wiedzieli iż syn człowieczy ma władzą ná ziemi odpuszczáć grzéchy. (rzékł ruszonému powietrzem ) Tobie mówię, wstań, á weź łóżko twoje, á idź do domu twégo.
Łk 10,17 I wrócili sie siedemdziesiąt i dwá z weselem, mówiąc: Pánie, i czártowieć sie nam poddáją w imię twoje.
Łk 11,2 I rzékł im: Gdy sie modlicie, mówcie: Ojcze, święć sie imię twoje. Przydź królestwo twoje.
Łk 11,34 Swiécá ciáłá twego jest oko twoje. Jesliby oko twé było sczéré, wszytko ciáło twé świétné będzie. Lecz jesliby złé było, ciáło téż twoje ciemné będzie.
Łk 15,31 A on mu powiedział: Synu, tyś záwżdy jest ze mną, i wszytko moje twoje jest.
